ଭାଷା ଯୁଦ୍ଧରେ ଡାକ୍ତରୀ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା

ଗତ କିଛି ଦିନ ଧରି ସର୍ବଭାରତୀୟ ପ୍ରାକ୍ ଡାକ୍ତରୀ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ଓଡ଼ିଆରେ ମୁଦ୍ରଣ କରିବା ଦାବି ଜୋର୍‌ ଧରିଛି । ବିଶେଷ କରି ଓଡ଼ିଶାର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଚିରାଚରିତ ଢଙ୍ଗରେ ଏଥିପାଇଁ ଭାରତର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଚିଠି ଲେଖିବା ପରେ ଦୁଇ ଶାସକ ଦଳର କେନ୍ଦ୍ରର ଅବହେଳା ଓ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ଅପାରଗତାକୁ ନେଇ ମିଡିଆଯୁଦ୍ଧ ଚାଲିଛି। ଆଉ ସବୁ ଘଟଣା ଭଳି ଏଥର ମଧ୍ୟ ଓଡ଼ିଶାବାସୀ ହଠାତ୍‌ ଏ ଯୁଦ୍ଧର ଆବାହନ ଓ ତିରୋଧାନ ବିଷୟରେ କିଛି ବୁଝି ନପାରି ଜଳକା ହୋଇ ଚାହିଁ ରହିଛନ୍ତି । ତେବେ ଏ ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରିବା ପୂର୍ବରୁ ସର୍ବଭାରତୀୟ ପ୍ରାକ୍‌ଡାକ୍ତରୀ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା ବିଷୟରେ ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ସୂଚନା ଦେବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ।

ଦେଶର ମୋଟ ଡାକ୍ତରୀ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ ମଧ୍ୟରୁ ୬୦% ଥିବା ବେସରକାରୀ ଡାକ୍ତରୀ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନରେ ନାମଲେଖା ମନୋନୟନ ପଦ୍ଧତିରେ ସରକାରଙ୍କ ଅଙ୍କୁଶ ନଥିବାରୁ ଡାକ୍ତରୀ ଶିକ୍ଷାର ବ୍ୟବସାୟୀକରଣକୁ ବନ୍ଦ କରିବା ସହିତ ଦେଶର ଚିକିତ୍ସା କ୍ଷେତ୍ରକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଓ ଉତ୍କର୍ଷତା ପାଇଁ ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଏକକ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରଚଳନ କରାଇବାକୁ ସିମରନ ଜୈନ ମାମଲା(୩୮୦(ମ)୨୦୦୯) ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ମାନ୍ୟବର ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟ, ଭାରତୀୟ ଚିକିତ୍ସା ପରିଷଦ (Medical Council of India)ର ମତ ଲୋଡିବାରୁ ଫେବୃଆରୀ୨୦୧୨ ସୁଦ୍ଧା ଏହା କରାଯିବ ବୋଲି ସତ୍ୟପାଠ ଦାଖଲ କଲେ । ନୂତନ ଭାବରେ ପ୍ରଚଳନ ହେବାକୁ ଥିବା ଏହି ସର୍ବଭାରତୀୟ ସ୍ତରରେ ଏକକ ଡାକ୍ତରୀ ନାମଲେଖା ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା ପଦ୍ଧତିକୁ ଅଧିକ ପାରଦର୍ଶୀ କରିବାପାଇଁ ୨୨ ଜୁଲାଇ ୨୦୧୧ରେ ସର୍ବସାଧାରଣଙ୍କ ଠାରୁ ମତାମତ ଆହ୍ୱାନ କରାଯାଇଥିଲା । ଏହି ମତାମତକୁ ଭିତ୍ତି କରି ଉକ୍ତ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ସିଲାବସ ପ୍ରସ୍ତୁତି, ପରୀକ୍ଷାର ମାଧ୍ୟମ ଏବଂ ଆସନ ସଂରକ୍ଷଣ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ ସମ୍ପର୍କରେ ରାଜ୍ୟ ସରକାରମାନଙ୍କ ସହ ପରାମର୍ଶ କରିବାକୁ କେନ୍ଦ୍ରସରକାର ୨୯ ନଭେମ୍ବର ୨୦୧୧ରେ ଏକ ପରାମର୍ଶଦାତା କମିଟି ଗଠନ କରିଥିଲେ । 

ଏହି କମିଟି ଏକାଧିକ ଥର ବସିବା ପରେ ୨୩ ଅଗଷ୍ଟ ୨୦୧୨ ତାରିଖର ବୈଠକରେ ଇଂରାଜୀ ଓ ହିନ୍ଦୀ ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ପ୍ରସ୍ତୁତିକୁ ତାମିଲନାଡୁ, ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶ, ଗୁଜୁରାଟ ଓ ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗ ବିରୋଧ କରିବାରୁ ଏହି ରାଜ୍ୟର ଭାଷାରେ ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବ ବୋଲି ନିଷ୍ପତ୍ତି ନିଆଗଲା । ଏହି ରାଜ୍ୟର ମତ ଥିଲା – ‘‘ସଂଖ୍ୟାଧିକ ପିଲା ମାତୃଭାଷାରେ ପ୍ରାଥମିକ, ମାଧ୍ୟମିକ ସ୍ତରୀୟ‌ ଶିକ୍ଷାଲାଭ କରୁଥିବାରୁ କେବଳ‌ ହିନ୍ଦୀ ଇଂରାଜୀରେ ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ମୁଦ୍ରଣ କରାଗଲେ ସେମାନେ ପ୍ରଶ୍ନ ବୁଝପାରିବେ ନାହିଁ । ଫ‌ଳ‌ରେ ଠିକ୍‌ ଉତ୍ତର ଦେଇ ନପାରି ବହୁ ମେଧାବୀ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଡାକ୍ତର ହେବାରୁ ବଞ୍ଚିତ ହେବେ। ଏହା ଗରିବ ପିଲାଙ୍କ‌ ସ୍ଵାର୍ଥ ଅନୁକୂଳ‌ ହୋଇ ନଥିବା ବେଳେ କେବଳ ଇଂରାଜୀ - ହିନ୍ଦୀ ମାଧ୍ୟମର ପିଲାଙ୍କ‌ ସ୍ଵାର୍ଥକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖି କରାଯାଇଛି । ତେଣୁ ମାତୃଭାଷାରେ ପାଠ ପଢ଼ୁଥିବା ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀଙ୍କ‌ ଭବିଷ୍ୟତକୁ ଦୃଷ୍ଟି‌ରେ ରଖି ଏହି ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରାଦେଶିକ ଭାଷାରେ ଅନୁଷ୍ଠି‌ତ କରାଯାଉ ବୋଲି ସେହି ସବୁ ରାଜ୍ୟର ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟସଚିବମାନେ ମତ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ।’’

ଏହି ବୈଠକରେ ଓଡ଼ିଶାର ସରକାରଙ୍କ ପ୍ରତିନିଧି ଭାବରେ ଓଡ଼ିଶା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବିଭାଗର ଜଣେ ଯୁଗ୍ମସଚିବ ଉପସ୍ଥିତ ଥାଇ ବିନା ପ୍ରତିବାଦରେ କମିଟିର ସମସ୍ତ ସର୍ତ୍ତ ମାନିନେଇଥିବା ବେଳେ ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟର ପ୍ରତିନିଧିଙ୍କ ଭଳି ଏହି ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ଓଡ଼ିଆରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାକୁ ଦାବି କରିନଥିଲେ। ଏହି ଖବର ଜଣାପଡିବା ପରେ ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟର ଭାଷା ଭଳି ଓଡ଼ିଶାର ରାଜ୍ୟଭାଷା ଓଡ଼ିଆରେ ଏହି ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା ଓଡ଼ିଆରେ କରିବାକୁ ୧୮ ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୨୦୧୨ରେ ‘‘ଓଡ଼ିଆ ଅଧ୍ୟୟନ ଓ ଗବେଷଣା ସଂସ୍ଥା’’ ପକ୍ଷରୁ ଦୃଢ ଦାବି କରିବା ସହ କେନ୍ଦ୍ର ମାନବସମ୍ବଳ ବିକାଶ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧପତ୍ର ପ୍ରେରଣ କରିଥିଲା । ୨୦ ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୨୦୧୨ ତାରିଖରେ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ଓଡ଼ିଆ କ୍ରିୟାନୁଷ୍ଠାନ କମିଟି ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ତଥା ସାଂସଦ ଡକ୍ଟର ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଖୁଣ୍ଟିଆ, ଭାରତର ମାନ୍ୟବର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ, ମାନବସମ୍ବଳ ବିକାଶ ମନ୍ତ୍ରୀ, କେନ୍ଦ୍ର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ତଥା ଓଡ଼ିଶାର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଏଥିପାଇଁ ପତ୍ର ଲେଖି ଓଡ଼ିଶାର ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେବାକୁ ଦାବି ଜଣାଇଥିଲେ । ୨୨ ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୨୦୧୨ରେ ଆଞ୍ଚଳିକ ଭାଷା ଭାବରେ ମରାଠୀ ଓ ଅହମିୟା ଭାଷାରେ ଉକ୍ତ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ମୁଦ୍ରଣ ହେବ ବୋଲି କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ସ୍ୱୀକାରୋକ୍ତି ରହିଥିବାରୁ ତଥା ଓଡ଼ିଶା ସରକାର ଏ ବିଷୟରେ କୌଣସି ଦାବି କରି ନଥିବାରୁ ଏବଂ ଇଂରାଜୀରେ ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ମୁଦ୍ରଣ ହେଲେ କୌଣସି ଆପତ୍ତି ନାହିଁ ବୋଲି ପୂର୍ବ ବୈଠକମାନଙ୍କରେ ସମ୍ମତି ଦେଇଥିବାରୁ ଓଡ଼ିଆରେ ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ମୁଦ୍ରଣର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ ବୋଲି କେନ୍ଦ୍ର ସ୍ପଷ୍ଟୀକରଣ ଦେଲା। ପରେ ଏଥିପାଇଁ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ଓଡ଼ିଆ ବିରୋଧୀ ମାନସିକତାକୁ ତୀବ୍ର ଭର୍ତ୍ସନା କରି, ଡାକ୍ତରୀ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ଓଡ଼ିଆରେ କରିବା ତଥା ଏହି ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶାରେ ଚିହ୍ନିତ ୨ଟି କେନ୍ଦ୍ରରୁ ଅଧିକ କେନ୍ଦ୍ର ସ୍ଥାପନ ପାଇଁ କେନ୍ଦ୍ର ନିକଟରେ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ଦାବି କରନ୍ତୁ ବୋଲି ୨୪ ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୨୦୧୨ରେ ଓଡ଼ିଆଭାଷା ସୁରକ୍ଷା ଅଭିଯାନ ପକ୍ଷରୁ ପ୍ରାକ୍ତନ କେନ୍ଦ୍ରମନ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ବ୍ରଜକିଶୋର ତ୍ରିପାଠୀ ସାମ୍ବାଦିକ ସମ୍ମିଳନୀରେ ଦାବି କରିବା ସହ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ଓ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧପତ୍ର ଦେଇଥିଲେ। ଏହାର ଉତ୍ତରରେ ସେହିଦିନ ଓଡ଼ିଶାର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସଚିବ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ପ୍ରଦୀପ୍ତ ମହାପାତ୍ର କହିଥିଲେ ଯେ ଓଡ଼ିଶା ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ନିଜର ଦକ୍ଷତା ପ୍ରତିପାଦନ କରିବାରେ ସର୍ବଭାରତୀୟ ସ୍ତରରେ ବିଫଳ ହେବାର ଆଶଙ୍କା ଥିବାରୁ ଓଡ଼ିଶା ଡାକ୍ତରୀ ଶିକ୍ଷାର୍ଥୀଙ୍କ ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ସର୍ବଭାରତୀୟ ପ୍ରାକ୍‌ଡାକ୍ତରୀ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷାରେ ଓଡ଼ିଶା ସମ୍ପୃକ୍ତ ନହୋଇ ପୂର୍ବପରି OJEE ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରାକ୍‌-ଡାକ୍ତରୀ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା କରାଇବ । 

ସେହିପରି ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଡାକ୍ତର ଦାମୋଦର ରାଉତ କହିଥିଲେ, ‘‘NEET ମାଧ୍ୟମରେ ନାମଲେଖା ହେଲେ ବାହାର ରାଜ୍ୟର ପିଲାମାନେ ଓଡ଼ିଶାର ମେଡ଼ିକାଲ କଲେଜରେ ନାମଲେଖାଇବା ଦ୍ୱାରା ରାଜ୍ୟ ଘୋଷଣା କରିଥିବା କଟକଣା ଏମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଲାଗୁ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ।”  ଅଥଚ କେନ୍ଦ୍ର ଅନୁରୋଧକ୍ରମେ କିଛିଦିନ ପରେ ଓଡ଼ିଶା ପୁଣି ଥରେ ସର୍ବଭାରତୀୟ ଏକକ ଡାକ୍ତରୀ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷାରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିବ ବୋଲି ଘୋଷଣା କରିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଓଡ଼ିଆରେ ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ଛାପିବାକୁ ଦାବି କରି ନଥିଲା । ଏପରିକି ବେସରକାରୀ ମେଡିକାଲ କଲେଜ ସଂଘ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଦତ୍ତ ମାମଲାର ବିଚାର କରି ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟ ୧୮ ଜୁଲାଇ ୨୦୧୩ରେ ସର୍ବଭାରତୀୟ ଏକକ ଡାକ୍ତରୀ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷାକୁ ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ ନୁହେଁ ବୋଲି ରାୟ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ ସୁଦ୍ଧା ଓଡ଼ିଶା ସେଥିରୁ ଓହରି ଆସି ନଥିଲା। ବରଂ ଏହି ସର୍ବଭାରତୀୟ ଏକକ ଡାକ୍ତରୀ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା NEET ବଦଳରେ ୪ ମଇ ୨୦୧୪ରେ ଆୟୋଜିତ  AIPMTରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଥିଲା । ଏହି ପରୀକ୍ଷାରେ କୌଣସି ରାଜ୍ୟ ଯୋଗ ଦେବା ଇଚ୍ଛାଧୀନ ହୋଇଥିବା ବେଳେ ଓଡ଼ିଶା ଏଥିରେ ଅଂଶ ଗ୍ରହଣ କରିଥିବାରୁ ଓଡ଼ିଆ ପିଲାଙ୍କ ସ୍ୱାର୍ଥରକ୍ଷାପାଇଁ ଓଡ଼ିଆରେ ପ୍ରଶ୍ୱପତ୍ର କାହିଁକି ଛପାଯିବନାହିଁ ବୋଲି ସାଂସଦ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଖୁଣ୍ଟିଆ ୨୬ ନଭେମ୍ବର ୨୦୧୩ରେ କେନ୍ଦ୍ର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ପତ୍ର ଲେଖିଥିଲେ ଏବଂ ରାଜ୍ୟସଭାରେ ୧୧ ଫେବୃଆରି ୨୦୧୪ରେ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇ ମାନ୍ୟବର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଠାରୁ ସ୍ପଷ୍ଟୀକରଣ ଚାହିଁଥିଲେ। ମାତ୍ର ଓଡ଼ିଶା ସରକାରଙ୍କ ଠାରୁ ଏଭଳି କୌଣସି ପ୍ରସ୍ତାବ ଆସି ନଥିବାରୁ ଏହା ବିଚାରଯୋଗ୍ୟ ନୁହେଁ ବୋଲି ମାନ୍ୟବର ମନ୍ତ୍ରୀ କହିଥିଲେ।

୧୧ ଏପ୍ରିଲ୍‌ ୨୦୧୬ରେ ମାନ୍ୟବର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ନ୍ୟାୟାଳୟ NEETର ପୁନଃପ୍ରଚଳନ ପାଇଁ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେବା ଫଳରେ ପୁଣି ଥରେ ଏହି ଏକକ ପରୀକ୍ଷାରେ ୬ଟି ଆଞ୍ଚଳିକ ଭାଷାରେ ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ମୁଦ୍ରଣ ପାଇଁ ଅନୁମତି ଦେବା ସହ ଅନ୍ୟଭାଷାକୁ ସାମିଲ କରିବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସୁଯୋଗ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ। ଓଡ଼ିଶାର ୬ ଲକ୍ଷ ଓଡ଼ିଆ ମାଧ୍ୟମ ପିଲାଙ୍କ ସ୍ୱାର୍ଥରକ୍ଷା ପାଇଁ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ଉକ୍ତ ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ଓଡ଼ିଆରେ ମୁଦ୍ରଣ କରିବାକୁ କେନ୍ଦ୍ର ନିକଟରେ ଓଡ଼ିଶା ସରକାର ଦାବି କରନ୍ତୁ ବୋଲି ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ଓଡ଼ିଆ କ୍ରିୟାନୁଷ୍ଠାନ କମିଟି ୧୨ ମଇ ୨୦୧୬ରେ ସାମ୍ବାଦିକ ସମ୍ମିଳନୀରେ ଦାବି ଉପସ୍ଥାପନ କରିଥିଲା। ଏହା ସହ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କୁ ପତ୍ର ଲେଖିଥିଲା। ବିଭିନ୍ନ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଓ ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷଙ୍କ ଦାବିକୁ ଉପେକ୍ଷା କରି ଇଂରାଜିରେ ଓଡ଼ିଆ ପିଲା ପରୀକ୍ଷା ଦେବେ ବୋଲି ପତ୍ରାଙ୍କ ୧୮୭୬୭/ ତା.୨୭ ଜୁଲାଇ ୨୦୧୬ରେ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ଯୁଗ୍ମସଚିବ ଡି.ଜି. ଦେବତା ପାତ୍ର କେନ୍ଦ୍ରକୁ ପତ୍ର ଲେଖିଥିଲେ । ଶେଷଥର ପାଇଁ ୨୮ ନଭେମ୍ବର ୨୦୧୬ରେ ଭିଡିଓ କନଫରେନ୍ସିଙ୍ଗ୍‌ ମାଧ୍ୟମରେ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଓଡ଼ିଶାର ମତାମତ ଚାହିଁଥିଲେ। ହେଲେ, ରାଜ୍ୟ ସରକାର କୌଣସି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ନଦେଖାଇବାରୁ ଓଡ଼ିଆରେ ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ମୁଦ୍ରଣ ପାଇଁ ଥିବା ଶେଷ ସୁଯୋଗ ଓଡ଼ିଶା ହରାଇଲା।

ଏହି ସମୟରେ ଭୁବନେଶ୍ୱର ମେୟରଙ୍କ ଇସ୍ତଫା ଦାବି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହେଉଥିବାରୁ ଲୋକମାନଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ହଟାଇବାପାଇଁ NEET ବିଜ୍ଞପ୍ତି ପ୍ରକାଶିତ ହେବା ପରେ ଇଂରାଜୀ, ହିନ୍ଦୀ ଓ ଉର୍ଦ୍ଦୁ ବ୍ୟତୀତ ୬ଟି ଆଞ୍ଚଳିକ ଭାଷାରେ ଏହି ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ମୁଦ୍ରଣ ହେବା ଦ୍ୱାରା ମୋଟ ୨୪ଟି ରାଜ୍ୟର ପିଲାମାନେ ନିଜ ଭାଷାରେ ପରୀକ୍ଷା ଦେଇ ଡାକ୍ତର ହେବାର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଚରିତାର୍ଥ କରିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି। ହେଲେ ଓଡ଼ିଆପିଲା ଏହି ସୁଯୋଗରୁ ବଞ୍ଚିତ ହେବେ ବୋଲି ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରଚାରିତ ହେବାରୁ ହଠାତ୍‌ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଚିରାଚରିତ ଢଙ୍ଗରେ ଏଥିରେ ହସ୍ତକ୍ଷେପ କରି ଭାରତର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ପତ୍ରଟିଏ ଲେଖିଛନ୍ତି। ଦୁଃଖର କଥା ହେଲା ଏହି ପତ୍ରରେ ଚଳିତ ବର୍ଷ ବଦଳରେ ଆସନ୍ତାବର୍ଷ ଠାରୁ NEET ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ଓଡ଼ିଆରେ ମୁଦ୍ରଣ କରିବା ଅନୁରୋଧ ହିଁ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ଅନିଚ୍ଛା ଭାବକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ପ୍ରମାଣ କରେ । 

NEET ପରୀକ୍ଷା ଦ୍ୱାରା ଅଧିକ ଡାକ୍ତରୀ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ ନଥିବା ଓଡ଼ିଶା ରାଜ୍ୟ ବିଶେଷ ଉପକୃତ ହୋଇପାରିବ । କାରଣ ପ୍ରତ୍ୟେକ ରାଜ୍ୟରେ ଥିବା ମେଡ଼ିକାଲ କଲେଜର ୮୫% ସିଟ୍‌ କେବଳ ସେହି ରାଜ୍ୟର ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସଂରକ୍ଷିତ ହୋଇ ରହିବ । ଅବଶିଷ୍ଟ୧୫% ସିଟ୍‌  ସର୍ବଭାରତୀୟ ସ୍ତରରେ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ପାଇଁ ମୁକ୍ତ ରଖାଯିବ। ତେଣୁ ଓଡ଼ିଶା ପୂର୍ବପରି ୧୫% ସିଟ୍‌ ଅର୍ଥାତ ୯୩ଟି ସିଟ୍‌ ସର୍ବଭାରତୀୟ ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଛାଡ଼ୁଥିବା ବେଳେ, ସର୍ବଭାରତୀୟ ସ୍ତରରେ ଥବା ମୋଟ ୪୨୦୦୦ ସିଟ୍‌ରୁ ୬୩୦୦ (MBBS/BDS) ଏବଂ ୨୦୬୦୦ ସିଟ୍‌ ମଧ୍ୟରୁ ୩୦୯୦ ସିଟ୍‌ (MS/MD)ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶାର ପିଲାମାନେ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିପାରିବେ । ଅର୍ଥାତ୍‌ ପୂର୍ବରୁ ଓଡ଼ିଶାର ୩୫୦ ସରକାରୀ ଓ ୩୦୦ ବେସରକାରୀ ଡାକ୍ତରୀ ସିଟ୍‌ ମଧ୍ୟରୁ ୫୫୦ ସିଟ୍‌ ପାଇଁ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ହେଉଥିଲା । ଏବେ ଆମ ପିଲାମାନେ ୬୮୫୦ ସିଟ୍‌ ପାଇଁ ପ୍ରତିଯୋଗିତା କରିବେ। ଏଥିରୁ ଯଦି ୧୦% ପିଲା ସଫଳ ହୁଅନ୍ତି, ତେବେ ପ୍ରତିବର୍ଷ ଓଡ଼ିଶାରୁ ୧୧୮୦ (୫୫୦+୬୩୦) ଜଣ ଡାକ୍ତର ବାହାରିବେ । ଅଧିକା ୬୩୦ ଡାକ୍ତର ପାଇଁ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କୁ ଆଉ ୬ଟି ଡାକ୍ତରୀ କଲେଜ୍‌ ଖୋଲିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ସର୍ବଭାରତୀୟ ସ୍ତରର ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରତିଯୋଗିତାମୂଳକ ପରୀକ୍ଷାରେ ଓଡ଼ିଆପିଲାଙ୍କ ନଗଣ୍ୟ ସଫଳତା ହାରକୁ ଦେଖି କେହି ହୁଏତ ୧୦% ସଫଳତା ଉପରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଆଙ୍କିପାରନ୍ତି । ମାତ୍ର ଏଥିପାଇଁ କେନ୍ଦ୍ରସରକାର ଏକ ସୁନ୍ଦର ସୁଯୋଗ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ତାହା ହେଉଛି ଏହି ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ଆଞ୍ଚଳିକ ଭାଷାରେ ମୁଦ୍ରିତ ହେବ । ଅନ୍ୟ ଆଞ୍ଚଳିକ ଭାଷା ପରି ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ଲେଖାଗଲେ ଓଡ଼ିଆ ପିଲା ଅଧିକ ସଫଳତା ପାଇପାରିବେ। କାରଣ ଓଡ଼ିଶାର ପ୍ରାୟ ୯୭% ପିଲା ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀ (ଚଳିତବର୍ଷ ପ୍ରାୟ ୬ଲକ୍ଷ ୫୦ହଜାର) ଓଡ଼ିଆ ମାଧ୍ୟମରେ ପଢିଥାନ୍ତି ଏବଂ +୨ପରୀକ୍ଷା ବେଳକୁ ସେଇ ଓଡ଼ିଆରେ ପଢ଼ିବାର ମାନସିକତା ସେମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଇ ନଥାଏ । ଓଡ଼ିଶା ସରକାର ମଧ୍ୟ କୋଠାରୀ କମିଶନଙ୍କ ନିଷ୍ପତ୍ତିକୁ ଗ୍ରହଣକରି ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମାତୃଭାଷାରେ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ କରୁଛନ୍ତି। ସେହି ଅନୁସାରେ +୨ବିଜ୍ଞାନ ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ଇଂରାଜୀ ସହିତ ଓଡ଼ିଆରେ ମୁଦ୍ରଣ କରାଯାଉଛି । ତେଣୁ ପ୍ରାକ୍-ଡାକ୍ତରୀ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ଓଡ଼ିଆରେ ମୁଦ୍ରଣ ହେଲେ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନଙ୍କର ବୁଝିବାରେ କୌଣସି ଅସୁବିଧା ହେବ ନାହିଁ। ବରଂ ଇଂରାଜୀ ସହିତ ଓଡ଼ିଆରେ ଲେଖାହେବା ଦ୍ୱାରା ବହୁ ଜଟିଳ ପ୍ରଶ୍ନ ବୁଝିପାରି ସହଜରେ ଉତ୍ତର ଦେଇପାରିବ । ଏହା କେବଳ ପ୍ରବେଶିକା ପରୀକ୍ଷା ହୋଇଥିବାରୁ ଏଥିରେ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀଙ୍କ ଔପଚାରିକ ଶିକ୍ଷା ଉପରେ କୌଣସି ପ୍ରଭାବ ପକାଇବ ନାହିଁ କିମ୍ବା ଏହା ଦ୍ୱାରା ଡାକ୍ତରୀ ଶିକ୍ଷାର ଗୁରୁତ୍ୱ ହ୍ରାସ ପାଇବ ନାହିଁ। ବିଗତ ୩ ବର୍ଷର AIPMT ପରୀକ୍ଷାଫଳ ଅନୁଧ୍ୟାନ କଲେ ଜଣାଯିବ ଯେ, ପ୍ରତିବର୍ଷ ୪୦ରୁ ୫୦ହଜାର ଓଡ଼ିଆ ପିଲା ଏହି ପରୀକ୍ଷା ଦେଇଥାନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ୧୦୦୦ରୁ ୧୩୦୦ପିଲା ପ୍ରାଥମିକ ପରୀକ୍ଷାରେ ସଫଳ ହେଉଥିବା ବେଳେ ମୁଖ୍ୟ ପରୀକ୍ଷାରେ ସଫଳତା ୩୦୦ରୁ ୪୦୦ ଭିତରେ ରହୁଛି । ଅର୍ଥାତ ଓଡ଼ିଶାରେ ଥିବା ୩ଟି ସରକାରୀ ଓ ୪ଟି ବେସରକାରୀ ମେଡିକାଲ କଲେଜର ପ୍ରାୟ ୧୫୦୦ ସିଟ୍‌ରେ ପ୍ରାୟ ୧୦୦୦ରୁ ବେଶି ସିଟ୍‌ରେ ଅଣଓଡ଼ିଆ ପିଲା ପଢିବାର ସୁଯୋଗ ପାଉଛନ୍ତି । ଯାହା ପୂର୍ବରୁ ଏହି ସବୁ ସିଟ୍‌ରେ ଓଡ଼ିଆପିଲା ପଢୁଥିଲେ ।

ରାଜ୍ୟରେ ଆବଶ୍ୟକ ଥିବା ୩୦,୦୦୦ଡାକ୍ତରଙ୍କ କାମ ଅଣଡାକ୍ତରଙ୍କ ହାତରେ। ଏହାବ୍ୟତୀତ ଭାରତୀୟ ରୋଗ, ଚିକିତ୍ସା ଓ ଔଷଧ ସହ ପରିଚିତ ନଥିବା କେତେକ ବିତ୍ତଶାଳୀ, ନିଜ ପିଲା ପାଇଁ ବାହାର ଦେଶରୁ ଅର୍ଥବଳରେ ଡାକ୍ତରୀ ଡିଗ୍ରୀ ହାସଲ କରି ଏଠାରେ ଚିକିତ୍ସକ ସାଜି କି ପ୍ରକାରର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟସେବା ପ୍ରଦାନ କରୁଛନ୍ତି, ତାହା ସମସ୍ତେ ଉଣା ଅଧିକେ ଅନୁଭବୀ ଥିବେ । ତେଣୁ ଏଭଳି ସଂକଟ ସମୟରେ ନୀଚ-ରାଜନୀତିକୁ ପ୍ରଶ୍ରୟ ନ ଦେଇ ଓଡ଼ିଶାବାସୀଙ୍କ ସୁବିଧା ଓ ଓଡ଼ିଆ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀଙ୍କ ମେଧାକୁ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟବିଭାଗ ସମ୍ମାନ ଦେବା ଆବଶ୍ୟକ। ବିଳମ୍ବ ହେଉ ପଛକେ ଓଡ଼ିଶାର ପ୍ରମୁଖ ରାଜନୈତିକ ଦଳ ଯେଉଁଭଳି ଭାବରେ ଓଡ଼ିଆଭାଷାରେ ଏହି ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର ଓଡ଼ିଆରେ ମୁଦ୍ରଣ ପାଇଁ ଦାବି କରୁଛନ୍ତି, ସେଥିରେ ଯଦି ଆନ୍ତରିକତା ଥାଏ, ତେବେ ଗରିବ ଓଡ଼ିଆପିଲାର ଡାକ୍ତର ହେବା ସ୍ୱପ୍ନ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସାକାର ହୋଇପାରିବ । ଏହାଦ୍ୱାରା ଓଡ଼ିଆ ଜାତି ବା ଭାଷାର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ବୃଦ୍ଧି ପାଇବା ସହିତ ସାଧାରଣ ମଣିଷ ପାଇଁ ଚିକିତ୍ସା ସେବା ହାତ ପାଆନ୍ତାରେ ମିଳିଯିବ ।

ଲେଖକ: ଡକ୍ଟର ସୁବ୍ରତ କୁମାର ପୃଷ୍ଟି, ସଦସ୍ୟ ସଚିବ, “ଓଡ଼ିଆ ଅଧ୍ୟୟନ ଓ ଗବେଷଣା ସଂସ୍ଥା”, ଏ-୧୬୪, ସହିଦନଗର, ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଦୂରଭାଷ - ୯୦୯୦୪୬୫୭୫୮ (୨୮ ଡିସେମ୍ବର ୨୦୧୬ର ‘ସମାଜ’ ସଂପାଦକୀୟ ପୃଷ୍ଠାରେ ଏହାର ସଂପାଦିତ ଅଂଶ ପ୍ରକାଶିତ)

ମାଲକାନଗିରି ମହାମାରୀକୁ ଉପାୟ ଅଛି

୫୭ ଦିନରେ ମଲେଣି ୮୯ ଶିଶୁ। ୨୦୧୬ ମସିହାରେ ସେପ୍ଟେମ୍ବର ମାସରୁ ଏବେ ହେଲାଣି ନଭେମ୍ବର। ମାଲକାନଗିରି ଜିଲ୍ଲାରେ ଅଜଣା ଜ୍ୱରରେ ମରୁଥିବା ଏହି ଶିଶୁମାନଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା ଚୂଡ଼ାନ୍ତ ନୁହେଁ। ସରକାରୀ ଓ ବେସରକାରୀ ଭାବେ ତଥା ବିଭିନ୍ନ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଯେଉଁ ତଥ୍ୟ ରଖୁଛନ୍ତି, କୌଣସିଥିରେ ମେଳ ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଏ କଥା ସତ ଯେ ୭୫ଜଣରୁ ଅଧିକ ସଂଖ୍ୟକ ଆଦିବାସୀ ଶିଶୁ ଏହି ଅଜଣା ଜ୍ୱରରେ ଶବ ହୋଇସାରିଛନ୍ତି। ନିଜ ଛୁଆର ଶବକୁ ଦୁଇ ହାତରେ ଧରି ଡାକ୍ତରଖାନାରୁ ବାହାରୁଥିବା ବେଳର ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖୁଥିବା ଟିଭି ଦର୍ଶକମାନେ ଅମଣିଷ ପାଲଟିଯାଇଛନ୍ତି। କାରଣ ସଂଖ୍ୟାଧିକ ଟିଭି ଦର୍ଶକ ହେଉଛନ୍ତି ଅଣଆଦିବାସୀ ଏବଂ ଏବେ ସୁଦ୍ଧା କେହି ଜଣେ ବି ଅଣଆଦିବାସୀ ଶିଶୁ ମରି ନାହାନ୍ତି। ଜଣେ ହେଲେ କେହି ମୁସଲମାନ ନୁହନ୍ତି କି ଧମର୍ମାନ୍ତରିତ କ୍ରିଷ୍ଟିଆନ୍‌ ପରିବାରର ଶିଶୁ ନୁହନ୍ତି। ତେଣୁ ଅପ୍ରକାଶ୍ୟ ଭାବେ ଏ ରାଜ୍ୟ ଧରି ନେଲାଣି ଯେ ଏମାନେ ମଲେ କେତେ, ଗଲେ କେତେ? ଏଠାରେ ‘କେତେ’ର ଅର୍ଥ ‘‘ପରବାୟ ନାହିଁ’’। ସେହି ଶିଶୁମାନେ କୌଣସି ଉଚ୍ଚ ଜାତିର ହୋଇଥିଲେ ବା ଉଲ୍ଲିଖିତ ଦୁଇ ଧର୍ମର ହୋଇଥିଲେ, ଏତେ ବେଳକୁ ଖବର ଏକ ବିଶ୍ଵବ୍ୟାପୀ ଖବର ହୋଇଥାଆନ୍ତା। ଗଜପତି, କନ୍ଧମାଳ ବା ସୁନ୍ଦରଗଡ଼ ଜିଲ୍ଲାରେ ହୋଇଥିଲେ, ବିଦେଶରୁ ବଢ଼ିଆ ବଢ଼ିଆ ବିଶେଷଜ୍ଞ ଡାକ୍ତର ଓ ଡାକ୍ତରୀ ଦଳ ଆସି ଡେରା ପକାଇଥାଆନ୍ତେ। ଏ ଅଭିଯୋଗ ଓ ଅଭିମାନ ପ୍ରକାଶ କରିବାରେ କିଛି ମୂଲ୍ୟ ନାହିଁ ଏବେ। 

୩ ନଭେମ୍ବର ୨୦୧୬, ଗୁରୁବାର ସଂଖ୍ୟାରେ ‘ନିତିଦିନ’ ତା’ର ‘ପ୍ଲାଟଫର୍ମ’ ପୃଷ୍ଠାରେ ପ୍ରକାଶ କରିଛି ଆଦିବାସୀଙ୍କ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ନା ସରକାରୀ ଅପାରଗତା। ଏହି ମତାମତ ଭିତ୍ତିକ ପୃଷ୍ଠାରେ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟ ବିଭାଗର ଜଣେ ଉପନିର୍ଦେଶକ ଡାକ୍ତର ମଦନମୋହନ ପ୍ରଧାନ ସ୍ପଷ୍ଟ କରିଛନ୍ତି ଯେ ଏହି ଶିଶୁମଡ଼କର କାରଣ ପାଇଁ ନିର୍ଦିଷ୍ଟ ଔଷଧ ନାହିଁ। ପ୍ରକାଶିତ ତାଙ୍କର ସଂପୂର୍ଣ ବକ୍ତବ୍ୟକୁ ପଢ଼ିଲେ ଆପଣ ଜାଣିପାରିବେ, ବାସ୍ତବତା। ସେ କହିଛନ୍ତି, ‘‘ଏହା ଏକ ଅଜଣା ଜ୍ୱରର ପ୍ରକୋପ। ଏହି ରୋଗକୁ ଚିହ୍ନଟ କରିବା ଏବେସୁଦ୍ଧା ସମ୍ଭବ ହୋଇ ନାହିଁ। ସେହି ଅଜଣା ଜ୍ୱର ଭିତରୁ ଜାପାନୀ ଏନ୍‌ସେଫାଲାଇଟିସ୍‌(JE) ଗୋଟିଏ। ଗତ ମାସକ ଭିତରେ ଯେତିକି ଶିଶୁଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ଘଟିଛି, ତହିଁରୁ ମାତ୍ର ତିନି ଭାଗରୁ ଭାଗେ JE ଯୋଗୁ ଘଟିଛି। ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଭୂତାଣୁ ଚିହ୍ନଟ ହୋଇ ପାରି ନାହିଁ। ତାହାକୁ କୁହାଯାଉଛି ଏଇଏସ୍‌ (Acute Encephalitis Syndrome) ବା ଉତ୍କଟ ପ୍ରଦାହ ଲକ୍ଷଣ। ପାଣିପାଗରେ ପରିବର୍ତନ ହେଲେ, ଏପରି ଭୂତାଣୁ ନଷ୍ଟ ହେବେ। କିନ୍ତୁ ଆମେ ଏଥିପାଇଁ ଅଧିକ ପ୍ରତିଷେଧକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଗ୍ରହଣ କରୁଛୁ। ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶ ଓ ବିହାରରେ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଉଥିବା ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଅନୁକରଣ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛୁ। ଫଳରେ ଆସନ୍ତା ବର୍ଷ ଏହାକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣରେ ରଖାଯାଇପାରିବ।

ଜେଇ, ମଶାଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ବ୍ୟାପିଥାଏ। ଏଥିଲାଗି ସଚେତନତା ସୃଷ୍ଟି କରାଯାଉଛି। ମାଲକାନଗିରିରେ ରୋଗୀଙ୍କ ଚିକିତ୍ସା ପାଇଁ ଏକ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ICU ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାଯାଇଛି। ଯେହେତୁ ଏ ରୋଗ ପାଇଁ କୌଣସି ଔଷଧ ନାହିଁ, ତେଣୁ ଆମେ କେବଳ ସପୋଟିଭ୍‌ ଚିକିତ୍ସା ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଆପଣାଉଛୁ। ଏହି ଶିଶୁ ICU ସ୍ଥାପନ ଦ୍ୱାରା ଅତି କମ୍‌ରେ ୧୫ ଜଣ ଶିଶୁଙ୍କ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିପାରିଛି। କିନ୍ତୁ ଏହି ଆଇସିୟୁ ସବୁଦିନ ଚାଲିପାରିବା ନେଇ ସଂଶୟ ରହିଛି। ଏବେ ବିଭିନ୍ନ ହସପିଟାଲରୁ ସ୍ପେଶାଲିଷ୍ଟଙ୍କୁ ସେଠାରେ ଅତିରିକ୍ତ ଦାୟିତ୍ଵ ଦିଆଯାଇଛି। ଆଗକୁ ଆଉ ଏକମାସ ଯାଏ ଆମେ ଏପରି ଆଇସିୟୁ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରୁଛୁ। କିନ୍ତୁ ସବୁଦିନିଆ ଆଇସିୟୁ ପାଇଁ ସରକାର ଆବଶ୍ୟକୀୟ ଡାକ୍ତର ଓ କର୍ମଚାରୀ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିବା ଦରକାର। ଜେ.ଇ.ର ଏକ ମାତ୍ର ସୁରକ୍ଷାକବଚ ପ୍ରତିଷେଧକ ଟିକା ହୋଇଥିବାରୁ ଆମେ ରାଜ୍ୟର ୪ଟି ପ୍ରଭାବିତ ଜିଲ୍ଲାରେ ଟିକାକରଣ ଆରମ୍ଭ କରିବାକୁ ଯାଉଛୁ। କେନ୍ଦୁଝର, ମୟୂରଭଂଜ, ଯାଜପୁର ଓ ମାଲକାନଗିରିର ୧ରୁ ୧୫ ବର୍ଷର ଶିଶୁ ଓ କିଶୋରମାନଙ୍କୁ ଏହି ଟିକାକରଣରେ ସାମିଲ କରାଯିବ।’’

ଜଣାଶୁଣା ସମୀକ୍ଷକ ଓ ସାମ୍ବାଦିକ ସୁଧୀର ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ବକ୍ତବ୍ୟ ମଧ୍ୟ ସେହି ପୃଷ୍ଠାରେ ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି। ସେ କହିଛନ୍ତି, ‘‘ସରକାର ଯେଉଁ ପଦକ୍ଷେପ ନେଉଛନ୍ତି, ତାହା ଧର୍ମକୁ ଆଖି ଠାର। ସରକାରୀ ନୀତି ଓ ଶାସନ କଳକୁ ସେହି ଅଞ୍ଚଳର ଲୋକମାନେ ପ୍ରଭାବିତ କରି ପାରନ୍ତି ନାହିଁ। ଏଣୁ ସରକାର ଜରୁରୀକାଳୀନ ସ୍ଥିତି ଘୋଷଣା କରି ବ୍ୟବସ୍ଥା କରନ୍ତୁ। ଏହି ରୋଗ ପାଇଁ କୌଣସି ଏଲୋପାଥିକ ଔଷଧ ବାହାରି ନାହିଁ। ହେଲେ ହୋମିଓପାଥିକ ଔଷଧ ବାହାରିଛି।  ଆସାମ, ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡ ଓ ଛତିଶଗଡ଼ରେ ଏପରି ରୋଗର ବ୍ୟାପ୍ତିକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଏହି ଔଷଧ ବାହାର କରାଯାଇଛି। ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ଆୟୁଷ ବିଭାଗ ଏହାକୁ ସ୍ଵୀକାର ମଧ୍ୟ କରିଛି। ଏହା ହିଁ ଶିଶୁଙ୍କ ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇବାରେ ସକ୍ଷମ ହେବ। କେବଳ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟ ସଚିବ ବା ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଘନଘନ ପରିଦର୍ଶନ ଦ୍ଵାରା ମାଲକାନଗିରିର ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟବସ୍ଥା ବଦଳିଯିବ ନାହିଁ। ବରଂ ଜାତୀୟ ଓ ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ବିଶେଷଜ୍ଞଙ୍କ ସହାୟତା ନେବା ଦରକାର। ଏତେ ଦିନ ଧରି ଧ୍ୟାନ ଦେଇ ନଥିବାରୁ ଆଦିବାସୀମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ସରକାରଙ୍କ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ନୁହନ୍ତି ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ ହେଉଛି।’’

ଉପରୋକ୍ତ ମତାମତ ଭିତରେ ବାସ୍ତବ ସମସ୍ୟା ଓ ବାସ୍ତବ ସମାଧାନର ଚିତ୍ର ଛପି ରହିଛି। ଏକଥା ସତ ଯେ ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ଭିନ୍ନ ଜଳବାୟୁକୁ ଅଣାଯିବା ଦରକାର ଏବଂ ହୋମିଓପାଥି ଚିକିତ୍ସା ହେବା ଦରକାର। ଏଥିପାଇଁ ଆମର ପ୍ରସ୍ତାବଗୁଡ଼ିକ ବିନ୍ଦୁୱାରୀ ନିମ୍ନରେ:-

(୧) ଏହାକୁ ତୁରନ୍ତ ଜରୁରୀକାଳୀନ ପରିସ୍ଥିତି ବା ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଘୋଷଣା କରି ସମସ୍ତ ୮୯ ଜଣ ମୃତକ କେଉଁ କେଉଁ ବ୍ଲକ୍‌ର ବାସିନ୍ଦା , ତାହା ଚିହ୍ନଟ କରାଯାଉ।

(୨) ପ୍ରଭାବିତ ବ୍ଲକ୍‌ର ଆଦିବାସୀ ଗାଆଁଗୁଡ଼ିକର ୧ରୁ ୧୫ ବର୍ଷ ବୟସର ଶିଶୁ ଥିବା ପରିବାରମାନଙ୍କୁ ତୁରନ୍ତ ସ୍ଥାନାନ୍ତର (Evacuation) କରାଯାଉ।

(୩) ଭିନ୍ନ ଏକ ଜଳବାୟୁକୁ ଆଣିବାର ଥିବାରୁ ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଗଂଜାମ ଜିଲ୍ଲାର ରଂଗେଇଲୁଣ୍ଡା ବ୍ଲକ୍‌ ଏବଂ ଖୋର୍ଧା ଜିଲ୍ଲାର ଚିଲିକା ବ୍ଲକ୍‌ରେ ଅସ୍ଥାୟୀ ଥଇଥାନ ଶିବିର ଖୋଲାଯାଉ।

(୪) ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ରେଳଗାଡ଼ିରେ ଜଗଦଲପୁର ବା କୋରାପୁଟ ଷ୍ଟେସନରୁ ସିଧା ବ୍ରହ୍ମପୁର ଓ ଚିଲିକା ଷ୍ଟେସନକୁ ଅଣାଯାଉ। କିଏ କେଉଁ ଶିବିରରେ ରହିବେ, ତାହା ମଧ୍ୟ ଯୁଦ୍ଧକାଳୀନ ଭିତ୍ତିରେ ସ୍ଥିର କରି ଅନ୍‌ଲାଇନ୍‌ ଡାଟାବେସ୍‌ କରାଯାଉ।

(୫) ଏହି ଦୁଇ ସ୍ଥାନ ସମୁଦ୍ରକୂଳିଆ ଓ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟକର ଜଳବାୟୁ ହୋଇଥିବାରୁ ଏବଂ ଜରୁରୀ ସହଯୋଗ ପାଇଁ ଉଭୟ ସ୍ଥାନରେ ଭାରତୀୟ ସେନାର ସ୍ଥାୟୀ ଶିବିର ଥିବାରୁ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କୁ ସ୍ଵେଚ୍ଛାସେବୀ ଯୋଗାଡ଼ ପାଇଁ ନୟାନ୍ତ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ ନାହିଁ।

(୬) ତୁରନ୍ତ ମାଲକାନଗିରିରୁ ଭଳିକି ଭଳି ଏଲୋପାଥିକ ଚିକିତ୍ସକ ଦଳ, କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ଦଳ ଇତ୍ୟାଦିଙ୍କ ଗହଳି ଭାଙ୍ଗି ନିଜ ନିଜ ସ୍ଥାନକୁ ଫେରାଇ ଦିଆଯାଉ।

(୭) ଅସ୍ଥାୟୀ ଥଇଥାନ ଶିବିରରେ ନୂଆ ଜାଗା ଓ ନୂଆ ଜଳବାୟୁ ସଂସ୍ପର୍ଶରେ ଆସିବା ତଥା ଜୀବନରେ ପ୍ରଥମ କରି ରେଳଗାଡ଼ିରେ ବସିବା ଦ୍ଵାରା ମାନସିକ ଭାବେ ୧୦୦% ସୁସ୍ଥ ହୋଇଯାଇଥିବେ, ସଂଖ୍ୟାଧିକ ଶିଶୁ। 

(୮) ରେଳଗାଡ଼ି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଓ ରେଳଗାଡ଼ିରୁ ଶିବିର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପରିବହନ ପାଇଁ ଘରୋଇ ବସ୍‌ମାଲିକ ସଂଘ (ମାଲକାନଗିରି, କୋରାପୁଟ, ଗଂଜାମ ଓ ଖୋର୍ଧା ଜିଲ୍ଲାର) ସହ ସରକାରୀ ଭାବେ କଥାବାର୍ତା କରାଯାଉ। ଏଭଳି ବିପଦ ବେଳରେ ସହଯୋଗ କରିବାକୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବସ୍‌ ମାଲିକ ଏକ ପୁଣ୍ୟ କାମ ବୋଲି ବିବେଚନା କରିବେ। ଓଡ଼ିଶାରେ ମଣିଷପଣିଆ ବଞ୍ଚିଛି। କେବଳ ଯାହା ଅଭାବ ରହିଛି ଯୋଗାଡ଼ିଆ ନେତୃତ୍ଵର।

(୯) ଚିଲିକା ଓ ରଂଗେଇଲୁଣ୍ଡାରେ ଅସ୍ଥାୟୀ ଶିବିରକୁ ରାଜଧାନୀରୁ ଚଟ୍‌କିନା ଯାଇ ସମୀକ୍ଷା କରିପାରିବେ ସ୍ଵୟଂ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଏବଂ ଦେଶ ବିଦେଶର ବିବିଧ ବ୍ୟକ୍ତି ମଣ୍ଡଳୀ ଓ ବଦାନ୍ୟ (Charitable) ସଂସ୍ଥାର ପ୍ରତିନିଧି ମଣ୍ଡଳୀ।

ଏହା ଆମ୍ଭର ଏକ ବାହାଦୂରିଆ ଚିନ୍ତନ ନୁହେଁ। ଆଫ୍ରିକୀୟ ରାଷ୍ଟ୍ରଗୁଡ଼ିକରେ ମହାମାରୀ ପରିଚାଳନା ଏହି ଢାଞ୍ଚାରେ ହୋଇଥାଏ। ଆମ୍ଭେ କେବଳ କିଛି ସ୍ପଷ୍ଟ ଓ କ୍ରିୟାଯୋଗ୍ୟ (Actionable) ପରାମର୍ଶ ଏଠାରେ ରଖିଛୁ। ବୁଝିବାରେ ବା କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବାରେ ପ୍ରଶାସନ ଅସୁବିଧା ଅନୁଭବ କଲେ, ସହଯୋଗ ପାଇଁ ଆମ୍ଭେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଅଛୁ।

ଖୋଦ୍‌ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟ ସେବା ନିର୍ଦେଶକ ଡାକ୍ତର କୈଳାଶ ଦାସ ‘ଓଡ଼ିଶା ସନ୍‌ଟାଇମ୍‌ସ୍‌’କୁ କହିଛନ୍ତି ଯେ ମାଲକାନଗିରିରେ ଜେ.ଇ. ଏବେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣାଧୀନ ରହିଛି। ଏଭଳି ବିବୃତିରେ ଭରସା କରିବାର ବେଳ ଗଡ଼ିଯାଇଛି। କାରଣ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟ ସଚିବ ମଧ୍ୟ ଏଭଳି ଗୋଲାପୀ ଛବି ଦେଖାଇଥିଲେ, ତାଙ୍କ ପରିଦର୍ଶନରୁ ଫେରିଲା ପରେ। ଅଥଚ ତାଙ୍କ ବିବୃତି ପରେ ଆହୁରି ୫୦ ଶିଶୁଙ୍କ ଜୀବନ ଗଲାଣି। ମାଲକାନଗିରି ଜିଲ୍ଲାପାଳ କେ. ସୁଦର୍ଶନ ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀଙ୍କ ପାଇଁ ଏବେ ବାସ୍ତବ ପଦକ୍ଷେପ ନେବାର ସମୟ ଆସିଛି। 

ଯଦି ମାଥିଲି ବ୍ଲକ୍‌ ଦାନିଗୁଡ଼ା ଗାଆଁର ସୁଦର୍ଶନ ପଡ଼ିଆମି ଓ ଇର୍‌ମେ ପଡ଼ିଆମିଙ୍କ ୬ବର୍ଷୀୟା ଝିଅ ଶାନ୍ତି ପଡ଼ିଆମିଙ୍କ ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇ ନହୁଏ ଏବଂ ଏହି ଦମ୍ପତି ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରନ୍ତି, ତେବେ ଏହା ସାରା ବିଶ୍ଵରେ ଏକ ନିନ୍ଦନୀୟ ଓ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ପ୍ରସଙ୍ଗ ହୋଇ ପଡ଼ିବ। ଏହି ଦମ୍ପତିଙ୍କର ୨ଟି ଛୁଆଙ୍କ ଜୀବନ ଏହି ମହାମାରୀରେ ଯାଇ ସାରିଥିବାରୁ ସେମାନେ ଏଭଳି ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଛନ୍ତି। ଆଉ ଏହା ହିଁ ହେଉଛି କୌଣସି ମାଲକାନଗିରିଆଙ୍କ ପ୍ରଥମ ଚାପ ପ୍ରଶାସନ ଉପରେ। ଦାନିଗୁଡ଼ାର ଶାନ୍ତି ଚାଲିଗଲେ, ତାହା ୧୦୦ଟି ଦାନ ମାଝୀ ଲଜ୍ଜାକୁ ବଳିଯିବ! ଶାନ୍ତି ପଡ଼ିଆମିଙ୍କ ମାଆବାପାଙ୍କ ବିଷ ପିଇ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିବାର ଧମକ ଯେ ଏହି ଲେଖକକୁ ବିଚଳିତ କରିଛି ଏବଂ ଆଖିରେ ଲୁହ ଭରି ଦେଇଛି, ତାହା ନୁହେଁ, ହୁଏତ ଆପଣଙ୍କୁ ବି ବିଚଳିତ କରୁଥିବ ଏବଂ ନାଗରିକ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ଭିତରର ମଣିଷପଣିଆକୁ ଦୋହଲାଇ ଦେଉଥିବ।

ବିମଳ ପ୍ରସାଦ, ଭୁବନେଶ୍ଵର, କଥା ହେବାକୁ: ୯୯୩୭୩୫୩୨୯୩

ଆତଙ୍କବାଦକୁ ନେଇ ଦେଶ ଭିତରେ ରାଜନୀତି!

୩୧ ଅକ୍ଟୋବର ୨୦୧୬ ତାରିଖ ପାହାନ୍ତିଆ ଭୋପାଳ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ କାରାଗାରରୁ ଖସି ପଳାଇଥିବା ୮ ଜଣ SIMI ଆତଙ୍କବାଦୀଙ୍କୁ ପଳାୟନର ପ୍ରାୟ ୮ ଘଣ୍ଟା ପରେ ‘‘ଆତଙ୍କବାଦ ନିରୋଧୀ ବାହିନୀ’’(ATS) ଓ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶ ପୁଲିସ୍‌ ମିଳିତ ଭାବରେ ଘେରାଉ କରି ମାରିଦେଲେ । କାରାଗାରରୁ ଖସିଯିବା ପାଇଁ ‘ସିମି’ ଆତଙ୍କବାଦୀମାନେ କାରାଗାରର ମୁଖ୍ୟ କନଷ୍ଟେବଳଙ୍କୁ ଗଳାକାଟି ହତ୍ୟା କରିବା ସହ ଅନ୍ୟ ଜଣେ କର୍ମଚାରୀଙ୍କୁ ଆହତ କରି ସେମାନଙ୍କ ଠାରୁ ବନ୍ଧୁକ ଛଡ଼ାଇ ନେଇ ଫେରାର ହୋଇଯାଇ ଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ଫେରାର ହେବା ଖବର ପ୍ରଚାରିତ ହେବା ପରେ ସ୍ଥାନୀୟ ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କ ସୂଚନା ଆଧାରରେ ସେହି ପଳାତକ ବନ୍ଦୀମାନଙ୍କ ସହ ଲଢ଼େଇ କରି ସେମାନଙ୍କୁ ମାରିଦେଲେ। ଏହି ପ୍ରସଙ୍ଗକୁ ନେଇ ବିରୋଧୀ ଦଳର କିଛି ନେତା ଓ ଗଣମାଧ୍ୟମ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଉଛନ୍ତି ଯେ:-

୧. ଏତେ ଶୀଘ୍ର କିଭଳି ସେମାନଙ୍କୁ ଖୋଜି ପାଇଲେ? ସମସ୍ତଙ୍କୁ କାହିଁକି ମାରିଦେଲେ? 

୨. ଅତି କମ୍‌ରେ ଜଣକୁ କାହିଁକି ଜୀଅନ୍ତା ଧରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ନାହିଁ? ଏବେ କିଏ ସ୍ପଷ୍ଟୀକରଣ ଦେବ? 

୩. ସେମାନେ ଆତଙ୍କବାଦୀ ବୋଲି ପ୍ରମାଣ କ’ଣ? 

୪. ସେମାନେ ଅସ୍ତ୍ର କେଉଁଠୁ ପାଇଲେ? 

୫. ନିରସ୍ତ୍ରମାନଙ୍କୁ (Coldblooded) କାହିଁକି ହତ୍ୟା କରାଗଲା? 

୬. ସେମାନେ ଖସିଗଲା ପରେ ସ୍ପୋର୍ଟସ୍‌ ଜୋତା ଓ ଜିନ୍‌ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍‌ କେଉଁଠୁ ପାଇ ପିନ୍ଧିଥିଲେ?

ଏମିତି ଆହୁରି କେତେ ପ୍ରଶ୍ନ ଏବେ ଉଠାଇବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି କିଛି ରାଜନେତା ଓ ଗଣମାଧ୍ୟମ। ସୋସିଆଲ ମିଡ଼ିଆରେ ସକ୍ରିୟ ଥିବା କିଛି ନାଗରିକ ମଧ୍ୟ ଏହି କଥାକୁ ମାଜିକି ମୋଟା କରିବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି। ଅନ୍ୟ ଏକ ଘଟଣାରେ ୨୦୧୬ ଅକ୍ଟୋବର ୨୪ ତାରିଖରେ ୨୮ ଜଣ ମାଓବାଦୀଙ୍କୁ ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶ ଗ୍ରେହାଉଣ୍ଡ୍‌ ବାହିନୀ ଓ ଓଡ଼ିଶା ପୁଲିସ୍‌ ମିଳିତ ଅପରେସନ କରି ମାରିଦେଲେ - ଏ ଖବରକୁ ନେଇ କେହି ବିଳିବିଳେଇ ହେଉ ନାହାନ୍ତି! ସତେ ଯେମିତି ଏମାନେ ଦୋଷୀ ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇସାରିଥିଲେ! ବଡ଼ କଥାଟି ହେଉଛି ମରିବାର ୭ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ୧୨ଟି ମୃତଦେହର କେହି ଦାବିଦାର ମିଳିଲେ ନାହିଁ। ଏ ଖବର କାହାକୁ ବିଚଳିତ କଲା ନାହିଁ! ଅଥଚ ଏକ ହିନ୍ଦୀ ଭାଷୀ ରାଜ୍ୟ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶରେ ଦେଶର ୮ ଜଣ କୁଖ୍ୟାତ ଲୁଟେରା ଓ ଆତଙ୍କବାଦୀ ବାରମ୍ବାର ଜେଲ୍‌ ଭାଙ୍ଗି ଫେରାର ହେବା ପରେ ଶେଷରେ ଗୁଳି ଖାଇ ମଲେ। ଅଥଚ ଏହି ଗାଣତନ୍ତ୍ରିକ ରାଷ୍ଟ୍ରର କିଛି ବିରୋଧୀ ଦଳର ରାଜନେତା ଓ ମୁଷ୍ଟିମେୟ ନାଗରିକ ହଜମ କରି ପାରୁ ନାହାନ୍ତି!

‘‘ଆତଙ୍କବାଦୀମାନଙ୍କର କୌଣସି ଧର୍ମ ନାହିଁ’’ (Terrorists have no religion) ପ୍ରବାଦକୁ ସାରା ବିଶ୍ଵ ସ୍ଵୀକାର କରି ନେଇଥିବା ବେଳେ ସେମାନେ ନିହତ ହେବା ପରେ ସେମାନଙ୍କ ଧର୍ମକୁ ନେଇ ଭଳିକି ଭଳି ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇ ଦେଶରେ ବିଭ୍ରାନ୍ତି ସୃଷ୍ଟି କରାଚାଲିଛି।  ମାଆପୁଅ ପାର୍ଟି ନାମରେ କୁଖ୍ୟାତ ଏହି ଦଳ ପାଇଁ ‘‘ଦେଶପ୍ରେମ’’ ଓ ‘‘ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପନ’’ର ପରିଭାଷା କ’ଣ ତାହା ଶିଖିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଯଦି ଏଭଳି ଚୁଗୁଲିକୁ ବିରୋଧ କରୁଥିବା ନାଗରିକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ହଠାତ୍‌ ବଢ଼ିଯିବ, ତେବେ ସେହି ନେତାମାନେ କହିବେ, ସେମାନଙ୍କ ଶାସନକାଳରେ ଅମୁକ ମସିହାରେ ଏତେ ଜଣ ପଳାତକ ଆତଙ୍କବାଦୀ ବା ମୋଷ୍ଟ୍‌ ୱାଣ୍ଟେଡ଼୍‌ କଏଦୀଙ୍କୁ ଗୁଳି କରି ମାରି ଦିଆଯାଇଥିଲା। ଅବିଳମ୍ବ ତଲାସ ଅଭିଯାନରେ ସଫଳତା ହାର ତାଙ୍କ ସରକାରର ବେଶି। ଏମିତି କେତେ କ’ଣ ନିର୍ଲଜ ମନ୍ତବ୍ୟ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ମଧ୍ୟ   ଆସିଯିବ। ମାଲକାନଗିରିରେ ମରିଥିବା ଆଦିବାସୀ ବା ଗରିବଗୁରୁବା ଯୁବକଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅଚିହ୍ନା ରହିଯାଇଥିବା ୧୨ ଜଣ କାହାରି ପାଇଁ ଗୁରୁତ୍ଵପୂର୍ଣ ହେଲେ ନାହିଁ, ଅଥଚ ଖଣ୍ଡ୍‌ୱା ଜିଲ୍ଲାର ୮ ଜଣ ଅସାମାଜିକ ତତ୍ତ୍ଵ, ଯେଉଁମାନେ ଏକାଧିକ ରାଜ୍ୟ ପୁଲିସ୍‌ର ନିଦ ହଜାଇ ଦେଇଥିଲେ, ସେମାନେ କାରାଗାର ପାଚେରି ଡେଇଁ ଫେରାର ହେବା ପରେ ପୁଲିସ ଆକ୍ରମଣରେ ନିହତ ହେଲେ, ଏହାକୁ ନେଇ କିଛି ଲୋକ କାନ୍ଦି ଉଠୁଛନ୍ତି କାହିଁକି?

୨୦୧୬ ମସିହା ଅକ୍ଟୋବର ମାସର ଶେଷ ୮ ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ଦୁଇଟି ପୁଲିସ୍‌ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ(ଏନ୍‌କାଉଣ୍ଟର)କୁ ନେଇ ସାଧାରଣ ନାଗରିକ ଆଶ୍ଵସ୍ତ ହେବା କଥା। ଅଥଚ ମାଲକାନଗିରି ଘଟଣାରେ ସମବେଦନା ଦରକାର ହେଉଥିବା ବେଳେ ଅଦ୍ଭୁତ ନିରବତା ଲାଗିରହିଛି! ତେଣେ ଭୋପାଳ ଘଟଣାରେ ନିରବତାର ଆବଶ୍ୟକତା ଥାଇ ସୁଦ୍ଧା କିଛି ରାଷ୍ଟ୍ରଦ୍ରୋହୀ ଯୁକ୍ତି କରିବାକୁ ବାହାରିପଡ଼ିଛନ୍ତି! 

ଏବେ ଚାଲିବ ଗୋଟେ ପାଲା ଦେଶବ୍ୟାପୀ। କେବଳ ତାମିଲନାଡ଼ୁ, କେରଳ, କର୍ଣାଟକ, ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶ ଓ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ଛାଡ଼ି। ୟୁପି, ବିହାରର ଶସ୍ତା ରାଜନୀତି ଯୋଗୁ ଦେଶକୁ ଯେଉଁ ମୂଲ୍ୟ ଦେବାକୁ ପଡୁଛି, ତାହାକୁ ବୁଝିବାକୁ ହୁଏତ ତଥାକଥିତ ଶିକ୍ଷିତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ କିଛି ସମୟ ଲାଗିବ। ସେଥିରେ ସାମିଲ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ଜଣେ ନିର୍ଲଜ ବରିଷ୍ଠ କଂଗ୍ରେସ ନେତା।

ମାଲକାନଗିରିରେ ଜାପାନୀ ଜ୍ୱରରେ ୮୨ ଜଣ ଶିଶୁଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ତାଲିକାକୁ ଓଡ଼ିଆ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଯତ୍ନର ସହ ଲମ୍ବାଇ ଚାଲିଥିବା ବେଳେ କେତେକ ଟିଭି ନ୍ୟୁଜ୍ ଚ୍ୟାନେଲ ମଧ୍ୟ ଭୋପାଳ ଘଟଣା ଉପରେ ବିତର୍କ କରିବାକୁ ସରମ କରୁ ନାହାନ୍ତି। ଅଥଚ ୧୨ ଜଣ ଅଚିହ୍ନା ନିହତ ମାଓବାଦୀଙ୍କ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ସେହି ଗଣମାଧ୍ୟମର ମୁଣ୍ଡିଆଳମାନଙ୍କର କାହିଁକି ଅକଲ ଗୁଡ଼ୁମ୍‌ ହୋଇଯାଉଛି?

ଦେଖାଯାଉ, ଏଭଳି ଅଜବ ପାଲାର କେବେ ଅନ୍ତ ଘଟୁଛି?

ସଭ୍ୟଦେଶରେ ଅଚିହ୍ନାଶବ - ଏକ ଅଡ଼ୁଆ ପ୍ରଶ୍ନ

ଗୋଟେ ନିଆଁ ନଲିଭୁଣୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ନିଆଁ ଉଠୁଛି ଏବଂ ତାହାକୁ ପ୍ରଶମିତ କରିବାକୁ ନାନାଦି ଫିକର ହେଉଛି। ତଥାପି ପ୍ରଜାଙ୍କ ଆଖିରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ଗେଞ୍ଜି ପ୍ରଶାସନ ପଟିମାରିବାରେ ଲାଗିଛି। ୨୦୧୬ ଅକ୍ଟୋବର ୨୪ ତାରିଖରେ ମାଓବାଦୀ ପ୍ରବଣ ମାଲକାନଗିରି ଜିଲ୍ଲାରେ ଆନ୍ଧ୍ର ଗ୍ରେହାଉଣ୍ଡ୍‌ ଓ ଅନ୍ୟ ସୁରକ୍ଷା ବାହିନୀର ମିଳିତ ଆକ୍ରମଣରେ ମାଓବାଦୀ ଶିବିର ଧ୍ୱଂସ ହେବା ସହ ମୋଟ ୨୮ ଜଣ ମାଓବାଦୀ କ୍ୟାଡ଼ର ମୃତ୍ୟୁମୁଖରେ ପଡ଼ିଲେ। ଆଜିର ଦୁଃଖଦାୟକ କଥାଟି ହେଉଛି, ତହିଁରୁ ୧୨ଟି ଅଚିହ୍ନା ମୃତଦେହକୁ ଓଡ଼ିଶା ପୁଲିସ୍‌ ଶେଷରେ ପୋତି ଦେଲା। କାରଣ ୩୦ ଅକ୍ଟୋବର (ସାତ ଦିନ) ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେହି ମୃତଦେହଗୁଡ଼ିକର କେହି ଦାବିଦାର ନଥିଲେ।

(୧) ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଣିଷର ମର୍ଯ୍ୟାଦାର ସହ ବଞ୍ଚିବାର ଅଧିକାର ଏବଂ ମରିବା ପରେ ମର୍ଯ୍ୟାଦାର ସହ ଦାହସଂସ୍କାର ହେବାର ଅଧିକାର ଅଛି। କିନ୍ତୁ ୧୨ଟି ମୃତଦେହ ସହ ଯାହା ହେଲା, ତାହା କ’ଣ ମାନବାଧିକାର ଉଲ୍ଲଂଘନ ନୁହେଁ?

(୨) ଓଡ଼ିଶା, ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶ, ଛତିଶଗଡ଼, ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡ, ବଂଗ ଓ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରରେ ମାଓବାଦୀମାନେ ସକ୍ରିୟ ଅଛନ୍ତି। ମାଲକାନଗିରିରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଥମ ଚାରିଟି ରାଜ୍ୟର ମାଓବାଦୀମାନେ ମେଳି ହେବାର ରିପୋର୍ଟମାନ ବାହାରିଛି। ତେବେ ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟଗୁଡ଼ିକରେ ସେହି ମୃତଦେହଗୁଡ଼ିକର ଦାବିବାର ସନ୍ଧାନ ପାଇଁ କୌଣସି ସୂଚନା ଦିଆଯାଇଥିଲା କି?

(୩) ‘ଆଧାର’ ପଞ୍ଜୀକରଣ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଦେଶର ୮୦ ଭାଗ ଜନତା ସାମିଲ ହେବା ପରେ ପ୍ରାୟତଃ ଆଉ କେହି ଅଚିହ୍ନା ବା ଲାୱାରିସ ନୁହନ୍ତି। ମଣିଷମାନଙ୍କର ଦୁଇ ହାତର ଆଙ୍ଗୁଠି ଚିହ୍ନକୁ ମେଳ କରି ଆଧାର (UID) ଡାଟାବେସ୍‌ରୁ ତାଙ୍କର ନାମ, ବାପାଙ୍କ ନାମ, ଘର  ଠିକଣା, ଜନ୍ମତାରିଖ ଇତ୍ୟାଦି ଅବିଳମ୍ବେ ପାଇହେବ। ଏହା କ’ଣ ପୁଲିସ୍‌ ଅଧିକାରୀମାନଙ୍କୁ ଏବଂ ଗୁଇନ୍ଦା ଅଧିକାରୀମାନଙ୍କୁ ଜଣା ନାହିଁ? ଯଦି ଜଣାଅଛି ବା ମୁଣ୍ଡରେ ବୁଦ୍ଧି ଢୁକିଥିଲା, ତେବେ କରିଛନ୍ତି କ’ଣ?

(୪) ହୁଏତ ମାଓବାଦୀ ଗୋଷ୍ଠୀମାନେ ଅପହରଣ କରି ନେଇ ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ଜୋରଜବରଦସ୍ତ ସଶସ୍ତ୍ର କ୍ୟାଡ଼ର ବନାଉଥିବେ। ତେଣୁ ସେମାନେ ଆଖପାଖର ନହୋଇ ଦୂରବର୍ତ୍ତୀ ସ୍ଥାନରୁ ଆସିଥାଇ ପାରନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ସର୍ବଭାରତୀୟ ସ୍ତରରେ ନିରୁଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କର କୌଣସି ବିଜ୍ଞାନସମ୍ମତ ଡାଟାବେସ୍‌ ପରିଚାଳିତ ହେଉ ନଥିବାରୁ ସେହି ନାଗରିକମାନଙ୍କୁ ଚିହ୍ନଟ କରିବାରେ ପୁଲିସ୍‌ ବିଫଳ ହୋଇଛି।

(୫) ଏବେ ସାଧାରଣରେ ସନ୍ଦେହ ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି ଯେ ପୁଲିସ୍‌ ହୁଏତ ଟାର୍ଗେଟ୍‌ ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ କିଛି ଅଣମାଓବାଦୀଙ୍କୁ ଅନ୍ୟ ଆଡ଼ୁ ଧରି ଆଣି ସେଠାରେ ମାରିକି ପକାଇ ଦେଇଛି। ଏହି ସନ୍ଦେହ ଯଦି ଆଇନ ଅଦାଲତ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାଏ, ପୁଲିସ୍‌ର ଦମ୍‌ ଅଛି ତ ସାମ୍ନା କରିବାକୁ?

(୬) ଉପରୋକ୍ତ ବିନ୍ଦୁଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ ସରକାରଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା ଉପଦେଷ୍ଟା ତଥା ଆଇନ ଉପଦେଷ୍ଟାମାନେ ଅବଶ୍ୟ ନିଜର ମତ ଦେଇଥିବେ। କିନ୍ତୁ ହେଲା କ’ଣ? ୧୨ ଜଣଙ୍କର କ’ଣ ଇଜ୍ଜତ ରହିଲା? ସେମାନେ କିଏ? ସେମାନଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ-ସନ୍ତାନ, ମାଆବାପା କ’ଣ କେହି ତାଙ୍କର ମଲାମୁହଁ ଦେଖିପାରିଲେ କି?

୧୯୮୬ ମସିହାର ଓଡ଼ିଶା ନୁହେଁ, ୨୦୧୬ ମସିହା ଚାଲିଛି। ଘଡ଼ିକେ ଘୋଡ଼ା ଛୁଟୁଛି। ଅନ୍ତତଃ ଟିଭି ନ୍ୟୁଜ୍‌ ଚ୍ୟାନେଲଗୁଡ଼ିକ ଜରିଆରେ ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ ନିମିଷକେ ଖବର ପହଞ୍ଚି ପାରୁଛି। ତେଣୁ ଓଡ଼ିଶା ସରକାର ଏମିତି ଖାମ୍‌ଖିଆଲୀ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାର ପରିଣତି କ’ଣ ହେଉଛି ଦେଖିବାକୁ ରହିଲା।

ସବୁଠୁ ଲଜ୍ଜାଜନକ କଥାଟି ହେଲା ଆମ ଦେଶରେ ଚୋଖା ଚୋଖା ସଫ୍ଟୱେର୍‌ ଡେଭଲପର୍‌ ଥାଇକି ଏବଂ ଦେଶରେ Digital India କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଥାଇ ସୁଦ୍ଧା ଜନସୁମାରି (Census) ନାମରେ ଏକ ପ୍ରହସନ ଚାଲିଛି। କାରଣ ସାରା ଦେଶବାସୀ ଏବେ ବି କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଡାଟାବେସ୍‌ରେ ପରିଣତ ହୋଇନାହାନ୍ତି। ଗୋଟିଏ ସଭ୍ୟ ଦେଶରେ ଅଚିହ୍ନା କ’ଣ କିଏ ଥାଏ? ବ୍ୟୁରୋକ୍ରାଟ୍‌ମାନେ ଏ ସଭ୍ୟ ଦେଶକୁ ଚଳାଇବା ଦିଗରେ ନୂଆ ନୂଆ ଜ୍ଞାନ ଓ ଜ୍ଞାନକୌଶଳ ପାଇବାକୁ ଯେଉଁ ବିଦେଶ ଯାତ୍ରା କରନ୍ତି, ତାହା କେବଳ ପର୍ଯ୍ୟଟନରେ ସୀମିତ ରହିଯାଏ କି, ସତରେ କିଛି ଶିଖନ୍ତି???

ବିମଳ ପ୍ରସାଦ, କଥା ହୁଅନ୍ତୁ: ୯୯୩୭୩୫୩୨୯୩

ଖବରକାଗଜ ଛୁଟି ପାଳେ କାହିଁକି?

ଦଶହରା ଓ ମହରମ୍‌ରେ ଛୁଟି ପାଳିଲେ ଓଡ଼ିଆ ସମେତ ବିଭିନ୍ନ ଭାରତୀୟ ଭାଷାର ଖବରକାଗଜ। କାହାର ଦୁଇ ଦିନ ତ କାହାର ତିନି ଦିନ ଛୁଟି। ଏପରିକି ଇଂଲିଶ୍‌ ଖବରକାଗଜମାନେ ମଧ୍ୟ ଛୁଟି ନେଇଛନ୍ତି। ଇଂଲିଶ୍‌ ଖବରକାଗଜମାନେ ବର୍ଷକୁ ଅତିବେଶିରେ ୭ ଦିନ ଛୁଟି ନେଉଥିବା ବେଳେ ଭାରତୀୟ ଭାଷାର ଖବରକାଗଜମାନେ ବର୍ଷକୁ ୧୦ ବା ଅଧିକ ଦିନ ଛୁଟି ନେଇଥାଆନ୍ତି। ଅଥଚ ରେଡ଼ିଓ ଓ ଟେଲିଭିଜନ ଚ୍ୟାନେଲ, ହସପିଟାଲ, ଥାନା, ସୀମାସୁରକ୍ଷା, ବସ୍‌, ରେଳଗାଡ଼ି, ଓ ଉଡ଼ାଜାହାଜ  ଇତ୍ୟାଦି ବିନା ଛୁଟିରେ ନିରନ୍ତର ସେବା ଯୋଗାଇଥାଆନ୍ତି। ଏପରିକି ନ୍ୟୁଜ୍‌ ପୋର୍ଟାଲଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଛୁଟି ନନେଇ ନିରନ୍ତର ସେବା ଦେଇଥାଆନ୍ତି।

ହିନ୍ଦୀ ସମେତ ବିଭିନ୍ନ ଭାରତୀୟ ଭାଷାର ସଂବାଦପତ୍ର ଏହି ଛୁଟିପ୍ରବଣତାରେ ପୀଡ଼ିତ। ପ୍ରକାଶନ-ସଂସ୍ଥାମାନେ ଦୈନିକ ଖବରକାଗଜଗୁଡ଼ିକୁ ବର୍ଷର ୩୬୫ ଦିନ (ଅଧିବର୍ଷ ହେଲେ ୩୬୬ଦିନ) ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ଚାହୁଥିଲେ ସୁଦ୍ଧା ଏଜେଣ୍ଟ ଓ ବଣ୍ଟାଳିମାନଙ୍କ ଚାପ ଆଗରେ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଛନ୍ତି। କାରଣ ଗ୍ରାହକମାନଙ୍କ ପାଖରେ କାଗଜକୁ ପହଞ୍ଚାଇବାର କାମ ତ ସେଇ ଏଜେଣ୍ଟ ଓ ବଣ୍ଟାଳିମାନଙ୍କର। ଯଦି ଗ୍ରାହକଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ନପାରିବ, ତେବେ ଛାପା ହେବ ବା କାହିଁକି - ଏଇ ଯୁକ୍ତିରେ ହିଁ ଖବରକାଗଜ ବର୍ଷର ପ୍ରତିଦିନ ବାହାରୁ ନାହିଁ।

ଖବରକାଗଜ ଏଜେଣ୍ଟ ବା ହକରମାନେ ମୁଖ୍ୟତଃ କୌଣସି ଓଡ଼ିଆ ଖବରକାଗଜର ଏଜେଣ୍ଟ/ହକର ହୋଇଥିବାରୁ, ସଂପୃକ୍ତ ଖବରକାଗଜର ଛୁଟି ଅନୁସାରେ ଇଂଲିଶ୍‌ ଖବରକାଗଜର ଗ୍ରାହକମାନେ ସେବା ପାଇଥାଆନ୍ତି। ଓଡ଼ିଆ ଖବରକାଗଜର ଏଜେଣ୍ଟ ଓ ବଣ୍ଟାଳି(ହକର) ମାନଙ୍କୁ ଲୋଡ଼ା ହେଉଥିବା ଛୁଟି ଯୋଗୁ ଓଡ଼ିଆ ଖବରକାଗଜଗୁଡ଼ିକ ଧର୍ମ ଓ ଜାତୀୟତା ଭିତରେ ବନ୍ଦୀ ହୋଇଯାଇଛି। ସ୍ଵାଧୀନତା ଦିବସ, ଗଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ, ଜନ୍ମାଷ୍ଟମୀ ଓ ଗହ୍ମାପୁନେଇ ଭଳି ବର୍ଷକୁ ପ୍ରାୟ ୧୦ ଦିନ ଛୁଟି ପାଳୁଛନ୍ତି ଖବରକାଗଜ ପ୍ରକାଶନ ସଂସ୍ଥାମାନେ। କିନ୍ତୁ ରେଡ଼ିଓ ଓ ଟିଭି ସେବା କିପରି ଜାରି ରହିପାରୁଛି, ତାହା ଉପରେ ହୁଏତ ଚିନ୍ତା କରିଥିଲେ ବି ସେମାନେ କିଛି ସମାଧାନ ପନ୍ଥା ବାହାର କରିନାହାନ୍ତି। ଅବଶ୍ୟ ଛାପା ଖବରକାଗଜର ଭବିଷ୍ୟତ ବେଶି ଦିନ ନୁହେଁ। ଇଣ୍ଟରନେଟ୍‌ ଓ ସ୍ମାର୍ଟଫୋନ୍‌ ଆଡ଼କୁ ଯେଭଳି ଭାବରେ ଶିକ୍ଷିତ ସମାଜ ମୁହାଁଇଲେଣି, ତାହାର ପରିଣତି ସ୍ଵରୂପ ସମସ୍ତେ ଚାହୁଛନ୍ତି, ଆଙ୍ଗୁଠି ଟିପରେ ସବୁ କିଛି। ତେବେ ଖବରକାଗଜ ବିତରଣ ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ସୁଧାର ଆସିବା ଦରକାର। ଉଦାହରଣଃ: ଓମ୍‌ଫେଡ଼୍‌ କ୍ଷୀରର ବିତରଣ ତ ବର୍ଷ ତମାମ୍‌ ଚାଲିପାରୁଛି, ଖବରକାଗଜ କାହିଁକି ନୁହେଁ? ଏହାର ଉତ୍ତର କେବଳ ରହିଛି ରାଜ୍ୟର ୧ ନମ୍ବର ଓ ୨ ନମ୍ବର ଖବରକାଗଜ ପାଖରେ। ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରସାରଣ ବିଭାଗର ମୁଖ୍ୟମାନେ ଚାହିଁଲେ ଖବରକାଗଜ ପ୍ରସାରଣ ବା ବିତରଣକୁ ନୂଆ ପରିଭାଷା ଦେଇ ପାରିବେ। କାରଣ ସେଇମାନଙ୍କ ନିୟନ୍ତ୍ରଣରେ ଅଛନ୍ତି ରାଜ୍ୟର ଖବରକାଗଜ ଏଜେଣ୍ଟ ସଂଘମାନେ। ଅବଶ୍ୟ ଏଇ ନୂଆ ପରିଭାଷା ପାଇଁ ଦେଶର କୌଣସି ସୃଜନଶୀଳ ନମୁନାକୁ ଅନୁକରଣ କରିବାକୁ ପଡ଼ିପାରେ। ଓଡ଼ିଶାରେ ଖବରକାଗଜଗୁଡ଼ିକର ସାଂଧ୍ୟ ସଂସ୍କରଣ ବନ୍ଦ ହୋଇ କେବଳ ପ୍ରଭାତୀ ସଂସ୍କରଣ ଚାଲୁ ରହିବା ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ଖବରକାଗଜର ରୂପରେଖ ଓ ପରିଭାଷା ବଦଳିବାଟା ଜରୁରୀ ହୋଇପଡ଼ିଛି।

ସାପ୍ତାହିକ ବିରତି ଅଦଳବଦଳ ଜରିଆରେ ଯେମିତି ପୃଥିବୀର ବିଭିନ୍ନ କାର୍ଯ୍ୟ ଓ ସେବା ନିରନ୍ତର ଭାବେ ଚାଲିଛି, ଖବରକାଗଜ ମୁଦ୍ରଣ ଓ ପ୍ରସାରଣ ମଧ୍ୟ ସେଇଭଳି ନିରନ୍ତର ଭାବେ ଚାଲିପାରିବ। ଆପଣଙ୍କ ପାଖରେ କୌଣସି ନମୁନାର ସୂଚନା ଅଛି କି? ଆମେ ସ୍ଵର ଉଠାଇଲେ ନିଶ୍ଚୟ ଏକ ଗତାନୁଗତିକ ଧାରାରୁ ଦୈନିକ ଖବରକାଗଜଗୁଡ଼ିକୁ ମୁକ୍ତ କରିହେବ। ଠିକ୍‌ ଯେମିତି ସ୍ମାର୍ଟଫୋନ୍‌ ଭିତ୍ତିକ ‘ଓଲା’, ‘ଉବେର’ ଓ ‘ଜୁଗ୍‌ନୁ’ App ବଳରେ ବନ୍ଦ ହୋଇପାରିଛି ଟାକ୍ସିବାଲା ଓ ଟେମ୍ପୋବାଲାଙ୍କ ମନ୍‌ମାନି ବା ‘ଉତ୍ପାତ’।

ଭାରତରେ ନ୍ୟୁଜ୍‌ ପୋର୍ଟାଲର ଲୋକପ୍ରିୟତା ଯେତେ ବଢ଼ିଲେ ସୁଦ୍ଧା ଛାପା ଖବରକାଗଜର ଆବଶ୍ୟକତା ରହୁଛି। ତେଣୁ ଖବରକାଗଜକୁ ବର୍ଷର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ପ୍ରକାଶ କରିବା ପାଇଁ ଏକ ବିପ୍ଳବ ହେଉ।

ବିମଳ ପ୍ରସାଦ, ଭୁବନେଶ୍ଵର, bimal.odisha@yahoo.in

ବିନା ଡାକ୍ତରରେ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟସେବା ଅନିବାର୍ଯ୍ୟ

ସେଦିନ ୨୧ ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୨୦୧୬, ବୁଧବାର। ସ୍ଥାନ - ଭୁବନେଶ୍ଵରର ‘‘ମେଫେୟାର କନ୍‌ଭେନ୍‌ସନ୍‌’’। ଥିଲା ଓଡ଼ିଶା ବିକାଶ ସମନ୍ୱୟସଭା (Odisha Vikash Conclave) ୨୦୧୬ର ଉଦ୍‌ଯାପନୀ ଦିବସ। ପ୍ରଥମ କରି ଅନୁଷ୍ଠିତ ଏଭଳି ଏକ ସମନ୍ୱୟସଭାରେ ଓଡ଼ିଶାର ଏକାଧିକ ମୁଦ୍ଦା ଉପରେ ସୁପାରିଶ ବାହାର କରାଗଲା। ଆଉ ଉଦ୍‌ଯାପନୀ ଦିବସର ପ୍ରଥମ ଅଧିବେଶନରେ ସେଗୁଡ଼ିକର ଉପସ୍ଥାପନା କରାଯାଇଥିଲା। ‘ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟ’ ମୁଦ୍ଦା ଉପରେ ଉପସ୍ଥାପିତ ସୁପାରିଶଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରୁ ମୁଖ୍ୟ ଥିଲା Demedicalization of Health Care Services, ଅର୍ଥାତ୍‌ ‘‘ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟସେବାକୁ ଡାକ୍ତର-କୈନ୍ଦ୍ରିକ ଢାଞ୍ଚାରୁ ମୁକ୍ତ କରିବା’’। ଏବେ ରାଜ୍ୟରେ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟ ସେବାର ପରିସ୍ଥିତି ଓ ସ୍ଥିତି ଯାହା, ଡାକ୍ତରଖାନା-କୈନ୍ଦ୍ରିକ ଢାଞ୍ଚାକୁ ପରିହାର କରିବା ଭିନ୍ନ ଅନ୍ୟ ଗତି ନାହିଁ।

ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟସେବା କହିଲେ କେବଳ ଏଲୋପାଥି ଚିକିତ୍ସା ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ବୁଝାଉଛି। ‘ଆୟୁଷ’ ନାମରେ ଅନ୍ୟ ଚିକିତ୍ସା ପଦ୍ଧତିଗୁଡ଼ିକୁ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ଉତ୍ସାହିତ କରୁଥିଲେ ସୁଦ୍ଧା, ସେହି ପଦ୍ଧତିର ଡାକ୍ତରମାନଙ୍କୁ ସେଭଳି ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଦେଇ ନାହାନ୍ତି। ଏଣେ ଲୋକମାନେ ବି ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନ ଅମଳରୁ ଏଲୋପାଥି ଚିକିତ୍ସା ପଦ୍ଧତି ପ୍ରତି ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ ହୋଇପଡ଼ିଛନ୍ତି ଯେ ସନ୍ଥ ରାମଦେବ ବିକଳ୍ପ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟରକ୍ଷା ପଦ୍ଧତିର ଯେତେ ପ୍ରଚାର କଲେ ବି ‘ସନ୍‌ ଫାର୍ମା’ ଭଳି ଏଲୋପାଥି ଔଷଧ ଉତ୍ପାଦନକାରୀ କମ୍ପାନୀ ହୋଇରହିଛି ଦେଶର ସବୁଠୁ ଧନୀ କମ୍ପାନୀ। ଆମେ ଗଣମାଧ୍ୟମରୁ ଶୁଣୁଛୁ, ପଢୁଛୁ ଯେ ପ୍ରତି ବର୍ଷ କିଛି ନା କିଛି ଡାକ୍ତରୀ (MBBS) ଆସନ କମିଯାଉଛି ଓଡ଼ିଶାର ମୁଷ୍ଟିମେୟ ମେଡ଼ିକାଲ କଲେଜରୁ। ଏଣେ ସରକାରୀ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ଘୋର ଅଭାବ ବଢ଼ି ବଢ଼ି ଯାଉଛି। ସରକାର ଯାହା ୨୦୦୨ ମସିହାରେ କରି ପାରିଥାଆନ୍ତେ, ତାହା କରୁଛନ୍ତି ୨୦୧୬ରେ। ଅର୍ଥାତ୍‌ ନୂଆ ମେଡ଼ିକାଲ କଲେଜ ସ୍ଥାପନ। ପୁଣି କୌଣସିଟି ନୂଆ ମେଡ଼ିକାଲ କଲେଜ, ଏବେ ଅସ୍ଥାୟୀ କୋଠାରେ ଚାଲୁ ହୋଇ ନାହିଁ। ଏଣୁ ଯଦି ୫ଟି ମେଡ଼ିକାଲ କଲେଜ ସତରେ ହୁଏ, ତେବେ ସେଥିରୁ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ଡାକ୍ତର ବାହାରିବାକୁ ୬ ବର୍ଷ ଲାଗିବ। ତାଲିମ ଦେଇ ଡାକ୍ତର କରି ହେବ ନାହିଁ। ଡାକ୍ତର ହେବାକୁ ଦରକାର ଶିକ୍ଷା ଓ ଅଭ୍ୟାସ। ମଣିଷର ଜୀବନ ମରଣ ପ୍ରସଙ୍ଗ ହୋଇଥିବାରୁ ସୁଶିକ୍ଷିତ ଚିକିତ୍ସକ ନିତାନ୍ତ ଆବଶ୍ୟକ।

ଡାକ୍ତର-ଭିତ୍ତିକ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟସେବା କାରଣରୁ ଯେଉଁ ଅଳ୍ପସଂଖ୍ୟକ ସରକାରୀ ଡାକ୍ତର, ରାଜ୍ୟବାସୀଙ୍କ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟସେବାର ଜଗୁଆଳୀ ପାଲଟିଛନ୍ତି, ସେମାନେ ଆଦୌ ସୁରକ୍ଷିତ ନୁହନ୍ତି। ପୁରୀରୁ ପାରଳାଖେମୁଣ୍ଡି, ଜଳେଶ୍ଵରରୁ ଜମନକିରା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସବୁଠି ଡାକ୍ତର ମାଡ଼ ଖାଉଛନ୍ତି। ତେଣୁ ସମୂହ ଇସ୍ତଫା ମଧ୍ୟ ଦେଲେଣି ଡାକ୍ତରମାନେ। କେବଳ କୁହାବୋଲା କରି ବୋପାଲୋ-ଧନଲୋ କରି ବିଭାଗ ସେମାନଙ୍କୁ କର୍ତ୍ତବ୍ୟରତ କରି କେତେ ଦିନ ଯାଏଁ ରଖି ପାରିବ? କିନ୍ତୁ ଏମିତିରେ ଦେଶ ଚାଲେ ନାହିଁ।

ଓଡ଼ିଶାରେ ଯେତେବେଳେ ମୋଟ ୩ଟି ମେଡ଼ିକାଲ କଲେଜ ଥିଲା, ସେତେବେଳେ ଅବିଭକ୍ତ ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶରେ ଥିଲା ୪୦ଟି। ଓଡ଼ିଶାର ଜନସଂଖ୍ୟାର ଠିକ୍‌ ୨ ଗୁଣ ଜନସଂଖ୍ୟା ଆନ୍ଧ୍ରର। କିନ୍ତୁ ମେଡ଼ିକାଲ କଲେଜ ସଂଖ୍ୟା ୧୩ଗୁଣରୁ ବେଶି। ସେଇଥିପାଇଁ ତ ମହାବାତ୍ୟା ପରେ ପରେ ମହାପୁରୁଷ ଚନ୍ଦ୍ରବାବୁ ନାଇଡୁଙ୍କ ଅନୁକମ୍ପାରୁ ଶହଶହ ଆନ୍ଧ୍ରୀୟ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ଦଳ, ବାତ୍ୟା ବିଧ୍ୱସ୍ତ ଅଞ୍ଚଳରେ ସଂକ୍ରମିତ ଓ ଅସୁସ୍ଥ ଲୋକଙ୍କୁ ଚିକିତ୍ସା ସେବା ଯୋଗାଇଥିଲେ। ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ୧୮ ବର୍ଷ ବିତିଗଲା ପଛେ ସରକାରଙ୍କ ଚେତା ପଶିଲା ନାହିଁ। ଏଣେ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟସେବାର ଘରୋଇକରଣ ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ବଢ଼ିଯାଇଛି ଯେ କଟକ ପାଲଟିଯାଇଛି ରାଜ୍ୟର ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟସେବାର ରାଜଧାନୀ। ସ୍ଥାନୀୟ ଡାକ୍ତର ରେଫର ନକରି ସୁଦ୍ଧା ଅନେକ ଲୋକଙ୍କର ଟିକେ ଛିଙ୍କ ହେଲେ କି ଦିହରେ କମ୍ପ ଆସିଲେ, ସିଧା ହାଜର ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି କଟକରେ। କଟକ ଗଳିକନ୍ଦିରେ ଏବେ ବରିଷ୍ଠ ଓ ବିଶ୍ଵସ୍ତ ଡାକ୍ତର ହାଉଯାଉ। କାହାକୁ ଟଙ୍କା ଗଣିବାକୁ ତର ନାହିଁ। ସାକ୍ଷାତ ପାଇଁ ନମ୍ବର ପାଇବାକୁ ବି ଦୁର୍ନୀତି ହେଲାଣି। ଏଭଳି ଗୁରୁତର ସ୍ଥିତିରେ ପଡ଼ୋଶୀ ରାଜ୍ୟରୁ ଡାକ୍ତର ଅଣାଯିବା ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କିଛି ବିକଳ୍ପ ନାହିଁ। ଦକ୍ଷିଣ ଓଡ଼ିଶାରେ ଆନ୍ଧ୍ରୀୟ ଓ ଉତ୍ତର ଓଡ଼ିଶାରେ ବଙ୍ଗୀୟ ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ନିଯୁକ୍ତି ଦେବାହିଁ ସର୍ବଶେଷ ବିକଳ୍ପ। ଏଥିପାଇଁ ଶହଶହ ଫାର୍ମାସି ପଢୁଆ ଯୁବକଯୁବତୀଙ୍କୁ ଭାଷା ଯୋଗାଯୋଗକାରୀ (Interpreter) ରୂପେ ନିଯୁକ୍ତ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ସେମାନେ ଓଡ଼ିଶାର ଗାଉଁଲି ଲୋକଙ୍କ ଓଡ଼ିଆ କଥାକୁ ବଙ୍ଗାଳୀ ବା ତେଲୁଗୁ ଭାଷାରେ ଅଥବା ହିନ୍ଦୀ ଭାଷାରେ ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ କହିବେ। ଏହା ଦ୍ଵାରା ଦେଶର ବେକାରୀ ସମସ୍ୟା ଦୂର ହେବା ସହ ରାଜ୍ୟର ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟସେବା ତଥା ମେଡ଼ିକାଲ କଲେଜଗୁଡ଼ିକର ପ୍ରଫେସର ପଦ ମଧ୍ୟ ପୂରଣ ହୋଇପାରିବ।

ଗତ ୨୦ ବର୍ଷ ଧରି ସରକାରୀ କଲେଜରୁ ଉତ୍ତୀର୍ଣ ଡାକ୍ତରୀ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନେ ବେସରକାରୀ ହସପିଟାଲରେ ଅଥବା ବିଦେଶରେ ଡାକ୍ତର ଚାକିରି ପାଇଁ ନିରୁଦ୍ଦିଷ୍ଟ ହୋଇଯାଉଥିବାରୁ ଏବେ ରାଜ୍ୟର ଶହଶହ ଡାକ୍ତରଖାନା ବସ୍ତୁତଃ ବିନା ଡାକ୍ତରରେ ଚାଲିଛି। ତେଣୁ ଆନ୍ଧ୍ରୀୟ-ବଙ୍ଗୀୟ ସୂତ୍ର ସମେତ De-medicalizationର ଗୁରୁତ୍ଵ ବହୁମାତ୍ରାରେ ଅନୁଭୂତ ହେଲାଣି। ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟସେବା ମୁଖ୍ୟତଃ ୩ ଭାଗରେ ବିଭକ୍ତ, ଯଥା: ୧.ପ୍ରତିଷେଧାତ୍ମକ (Preventive), ୨.ଉପଚାରାତ୍ମକ(Curative), ଓ ୩.ପ୍ରସାରାତ୍ମକ(Promotive)। ପ୍ରଥମ ଓ ତୃତୀୟ ପ୍ରଣାଳୀ ପାଇଁ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତି ଜରୁରୀ ନୁହେଁ। କେବଳ ଉପଚାରାତ୍ମକ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟସେବା ପାଇଁ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ଉପରେ ନିର୍ଭରଶୀଳତା ମାତ୍ରାଧିକ ହେବାରେ ଲାଗିଛି। ଅନ୍ୟ ପକ୍ଷରେ ବରିଷ୍ଠ ଡାକ୍ତରମାନେ ପ୍ରଶାସନ ଦାୟିତ୍ଵରେ ରହିଯାଉଥିବାରୁ ସେମାନେ ବାସ୍ତବରେ ଉପଚାରାତ୍ମକ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟସେବା ପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ ଦେଉ ନାହାନ୍ତି। ଠିକ୍‌ ଯେମିତି କଲେଜର ପ୍ରିନସିପାଲମାନେ ନିଜ ବିଷୟରେ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀଙ୍କୁ ଶ୍ରେଣୀରେ ନପଢ଼ାଇବାକୁ ପସନ୍ଦ କରିଥାଆନ୍ତି!

ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟସେବାକୁ ସରଳୀକରଣ କରିବାକୁ ପ୍ରଯୁକ୍ତିର ସହଯୋଗ ନିଆଯାଇପାରିବ। ଏପରିକି ନିଜ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟରକ୍ଷା କରିବାରେ ସଫଳ ଥିବା ସେବାନିବୃତ୍ତ (Retired) ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ଆଜୀବନ ଚାକିରିରେ ରଖିବାକୁ ପଡ଼ିପାରେ। ଚାକିରି ସରି ସୁଦ୍ଧା ପାକଳ ହୋଇପାରି ନଥିବା କିଛି ଅପଦାର୍ଥ ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବିଶ୍ଵାସକୁ ନେବାକୁ ହେବ। ଲୋକପ୍ରିୟ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ସହାୟକ ଭାବରେ ସେମାନେ ଭଲ କାମ କରିପାରିବେ। ଏବେ ବି ରାଜ୍ୟର ହଜାରେ ଗ୍ରାମପଞ୍ଚାୟତରେ ଭଲ 2G ନେଟ୍‌ୱର୍କ ନାହିଁ। ଏଣେ ଇଣ୍ଟରନେଟ୍‌ ମାୟାରେ 3G ଓ 4G ପ୍ରତି ନିର୍ଭରଶୀଳତା ବଢ଼ୁଥିବା ବେଳେ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ କାମ ସାରି ନିଜ ମୋଟରଗାଡ଼ିରେ ୩୦ କିଲୋମିଟର ଦୂର ପାଖ ସହରକୁ ଫେରିଆସିବାକୁ ପକ୍କା ସଡ଼କ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ। ତେଣୁ ଏଗୁଡ଼ିକର ସୁସମନ୍ୱୟ (Convergence) ହାସଲ ପାଇଁ କଡ଼ାକଡ଼ି ଭାବେ ଯୋଜନା ରୂପାୟନ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ୨୦୩୬ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରାଜ୍ୟକୁ ଚଳାଇବାର ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖୁଥିବା ରାଜ୍ୟର ଶାସକଦଳ ଏବେଠୁ ପାଗ ଭିଡ଼ିବା ଦରକାର।

Odisha Vikash Conclaveରେ ଯେଉଁ କର୍ମୀ ତଥା ଡାକ୍ତରମାନେ ଏତେ ବଡ଼ ସୁପାରିଶ ବାହାର କରିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଇ ଉପରୋକ୍ତ ସମସ୍ତ ବ୍ୟାଖ୍ୟା ଓ ବିଜ୍ଞାନ ସେଇମାନଙ୍କୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରୁଛି।

ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ...

ବିମଳ ପ୍ରସାଦ, bimal.odisha@yahoo.in

ପଞ୍ଚାୟତ ନିର୍ବାଚନ ଆସନ ସଂରକ୍ଷଣର ଗୁଢ଼କଥା

୨୦୧୨ ମସିହାରେ ହୋଇଥିବା ଓଡ଼ିଶା ପଞ୍ଚାୟତ ନିର୍ବାଚନରେ ଯେଉଁ ବିଭ୍ରାନ୍ତି ଥିଲା, ଏବେ ସେଇ ବିଭ୍ରାନ୍ତି ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲାଣି। ରାଜ୍ୟ ନିର୍ବାଚନ ଆୟୋଗ ହେଉ ଅବା ଉପଖଣ୍ଡ/ଜିଲ୍ଲା ସ୍ତରରେ ଉପଜିଲ୍ଲାପାଳମାନେ ହୁଅନ୍ତୁ, ସବୁ ଦପ୍ତର କିଛି କିଛି ବିଭ୍ରାନ୍ତି ଛାଡ଼ି ଦେଉଛନ୍ତି ସରକାରୀ ସ୍ତରରୁ। ଓଡ଼ିଶାର କର୍ମରତ ସାମ୍ବାଦିକମାନଙ୍କର ଅଧିକ ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ ପାଇଁ ସମୟ ନଥିବାରୁ, ସେହି ବିଭ୍ରାନ୍ତି ସିଧାସଳଖ ପ୍ରକାଶ ପାଇଯାଉଛି ବିଭିନ୍ନ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ। ଆଉ ଏହାର ଶିକାର ହେଉଛି ଆମ ସମାଜ ଓ ଶିକାର ହେଉଛନ୍ତି ରାଜ୍ୟର ନାଗରିକଗଣ। ପ୍ରଥମେ ଜାଣି ରଖିବା ଯେ ପଞ୍ଚାୟତ ନିର୍ବାଚନ ଓ ସହର ସ୍ଵାୟତ୍ତ ଶାସନ ସଂସ୍ଥାର ନିର୍ବାଚନ ଆୟୋଜନ କରିବାଟା ‘‘ରାଜ୍ୟ ନିର୍ବାଚନ ଆୟୋଗ’’ଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ। ରାଜ୍ୟର ‘‘ମୁଖ୍ୟ ନିର୍ବାଚନ ଅଧିକାରୀ’’(CEO)ଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ ହେଉଛି ବିଧାନସଭା, ଓ ଲୋକସଭା ନିର୍ବାଚନ ଆୟୋଜନ କରିବା। (ରାଜ୍ୟସଭା ନିର୍ବାଚନକୁ ବିଧାନସଭା ପରିସରରେ ଆୟୋଜନ କରିଥାଏ ରାଜ୍ୟ ସଂସଦୀୟ ବ୍ୟାପାର ବିଭାଗ।) ଏ ସମସ୍ତଙ୍କ ଉପରେ ରହିଛି ‘‘ଭାରତର ନିର୍ବାଚନ ଆୟୋଗ’’ (ECI)

ଆମ ରାଜ୍ୟର ଆଇନକାନୁନ, ନିୟମାବଳୀ ସବୁ ଇଂଲିଶ୍‌ରେ ହୋଇଥିବା ବେଳେ ବିଭିନ୍ନ ଦପ୍ତର/ ଅଧିକାରୀ / କର୍ତୃପକ୍ଷ ବା ଆୟୁକ୍ତ (କମିଶନର) ଯେଉଁ ନିର୍ଦେଶନାମା, ନିଷ୍ପତ୍ତିନାମା ବା ଚିଠି ଜାରି କରିଥାଆନ୍ତି, ତାହା ମଧ୍ୟ ଇଂଲିଶ୍‌ରେ ହୋଇଥାଏ। ଏକ ବିଦେଶୀ ଭାଷାରେ ଭଳିକି ଭଳି ଅର୍ଥ ବାହାର କରି ସେହି ହାକିମ ବା ବ୍ୟୁରୋକ୍ରାଟ୍‌ମାନେ ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଭୂତେଇ ଥାଆନ୍ତି। ତାହାକୁ ସାମ୍ବାଦିକମାନେ ମଧ୍ୟ ବିନା ପ୍ରଶ୍ନରେ ରିପୋଟିଂ କରିଦିଅନ୍ତି ଓଡ଼ିଆରେ। ଉଦାହରଣତଃ ଯେଉଁ ଆସନଟି ‘ମହିଳା’ଙ୍କ ପାଇଁ ସଂରକ୍ଷିତ, ତାହା ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିବ ‘‘ସାଧାରଣ ବର୍ଗ ମହିଳା’’। ଇଂଲିଶ୍‌ ବିଜ୍ଞପ୍ତିରେ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବହାର ହୋଇଥାଏ General Women ଶବ୍ଦ। ଯାହାକି ସବୁଠୁ ବେଶି ବିଭ୍ରାନ୍ତିକର। ଗତ(୨୦୧୨) ନିର୍ବାଚନ ବେଳକୁ ଏଭଳି ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇଥିଲୁ। କିନ୍ତୁ ଜଣେ ବ୍ୟୁରୋକ୍ରଟ୍‌ ସଫେଇ ଦେଲେ ଯେ ‘ଜେନେରାଲ’ ଅର୍ଥ ହେଲା ‘ସାଧାରଣ’, ଅର୍ଥାତ୍ କେହି ବି ପ୍ରାର୍ଥୀ ହୋଇପାରିବେ। ହେଲେ ସତ କହନ୍ତୁ ତ ST, SC, OBC, SCBC ପରେ General (ବା ସଂକ୍ଷେପରେ Gen) ନାମକ ଏକ ବର୍ଗ ବା Category ବିଷୟରେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ସଚେତନ ଅଛୁ କି ନାହୁଁ? ବିଭିନ୍ନ ଫର୍ମରେ ଏଭଳି ଶବ୍ଦ ସବୁ ଆଡ଼େଣି (oblique) ଦେଇ ଲେଖାଯାଇଥାଏ ଏବଂ ଗୋଟିଏ ଚାରିକୋଣିଆ ଘର ଭିତରେ ନିଜର ଠିକ୍‌ ବର୍ଗକୁ ଲେଖିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ ବା ନିର୍ଧାରିତ ଚିହ୍ନ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ। ଅସଲ କଥାଟି ହେଲା ନିର୍ବାଚନ ଆଇନର ଭାଷାରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଭୁଲ୍‌ ଶବ୍ଦଟି ରହିଯାଇଛି। ଯାହାକି ଅସଂରକ୍ଷିତ ବା Unreserved ହେବା କଥା। ଅନ୍ୟ ଶବ୍ଦରେ କହିଲେ ଗୋଟିଏ ଇଂଲିଶ୍‌ ଶବ୍ଦକୁ ଦୁଇଟି ଅର୍ଥରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଥିବାରୁ ଓଡ଼ିଆରେ ଅନୁବାଦ କଲା ବେଳେ ତାହାକୁ ‘ସାଧାରଣ’ ଲେଖିଲେ କିଛି ମାତ୍ରାରେ ବୋଧଗମ୍ୟ ହୁଅନ୍ତା। କିନ୍ତୁ ଗଣମାଧ୍ୟମ (ବିଶେଷତଃ ମୁଦ୍ରଣ ଗଣମାଧ୍ୟମ) ତାହାକୁ ‘ସାଧାରଣ ବର୍ଗ’ ଲେଖିଦେବା ଦ୍ଵାରା ସବୁକିଛି ଖଇଚା ହୋଇଯାଉଛି। କାରଣ ଯେଉଁ ଆସନଟି ସାଧାରଣଙ୍କ ପାଇଁ ସେଠାରେ ସାଧାରଣ ବର୍ଗର ନୁହେଁ, ବରଂ ଅନୁସୂଚିତ ଜାତି, ଅନୁସୂଚିତ ଜନଜାତି, ଅନ୍ୟ ପଛୁଆ ବର୍ଗ, ମହିଳା ବା କୌଣସି ଜାତିର ମହିଳା ମଧ୍ୟ ପ୍ରାର୍ଥୀ ହୋଇପାରିବେ। କିନ୍ତୁ ଭୁଲ ବ୍ୟାଖ୍ୟା ଯୋଗୁ ସେଠାରେ କେବଳ ସାଧାରଣ ବର୍ଗର ପୁରୁଷମାନେ ହିଁ ପ୍ରାର୍ଥୀ ହେଉଛନ୍ତି। ସେହି ଭଳି ‘‘ସାଧାରଣ ମହିଳା’’ ଆସନରେ କେବଳ ‘‘ସାଧାରଣ ବର୍ଗର ମହିଳା’’ ହିଁ ପ୍ରାର୍ଥୀ ହେଉଛନ୍ତି। ଏହା ଏକ ବିଡ଼ମ୍ବନା ନୁହେଁ କି?

ଆଇନର ଭୁଲ୍ ବ୍ୟାଖ୍ୟା ଯୋଗୁ ଦଳିତ ଓ ନିଷ୍ପେସିତ ମଣିଷମାନଙ୍କ ଉତ୍‌ଥାନ ହୋଇ ପାରୁ ନାହିଁ। ମୁଷ୍ଟିମେୟ ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ କ୍ଷମତା କେନ୍ଦ୍ରୀଭୂତ ହୋଇ ରହିଯାଉଛି। ଭାରତରେ କୌଣସି ରାଜ୍ୟରେ ଲୋକସଂପର୍କ ବିଭାଗ ନଥିବା ବେଳେ ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ବ୍ରିଟିଶ ଅମଳରୁ ଲୋକସଂପର୍କ ବିଭାଗ ରହିଛି ଏବଂ ତାହା ସହିତ ସୂଚନା ବିଭାଗ ଏକାକାର ହୋଇ ଗୁନ୍ଥି ହୋଇ ରହିଛି। ଅର୍ଥାତ୍ ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସୂଚନା ବିତରଣ ଏବଂ ସଚେତନତାର ପ୍ରସାର ତଥା ବିଭ୍ରାନ୍ତି ଦୂରୀକରଣ ପାଇଁ ‘‘ସୂଚନା ଓ ଲୋକସଂପର୍କ ବିଭାଗ’’ ରହିଛି। ହେଲେ କିଛି ଅପଦାର୍ଥ ଅଧିକାରୀଙ୍କ ହାତରେ ଏହାର ନେତୃତ୍ଵ ରହିଥିବାରୁ, ଏଥରର ପଞ୍ଚାୟତ ନିର୍ବାଚନ ପୂର୍ବରୁ ଲୋକ ସଶକ୍ତୀକରଣ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହି ବିଭାଗ କିଛି କରିପାରିବ ବୋଲି ଆମ୍ଭର ଭରସା ପାଉନି।

ବୃହତ୍ତର ଜନସ୍ଵାର୍ଥ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଏହି ସୂଚନାଗୁଡ଼ିକୁ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଚତୁର୍ଥ ସ୍ତମ୍ଭ କୁହାଯାଉଥିବା ଗଣମାଧ୍ୟମ ଓ ପଞ୍ଚମ ସ୍ତମ୍ଭ କୁହାଯାଉଥିବା ନାଗରିକ ସଂଗଠନମାନେ ପ୍ରସାର କରିବାକୁ ନିବେଦନ। ଏହି ଲେଖାର ପୁନଃପ୍ରକାଶ ପାଇଁ ଲେଖକଙ୍କର (ଆମ୍ଭର) କୌଣସି ଅନୁମତି ଅନାବଶ୍ୟକ। ତେବେ ଆଉ ଏକ ନିବେଦନ ହେଲା ସଂପୃକ୍ତ ଶବ୍ଦ ଦୁଇଟିକୁ ଓଡ଼ିଆ ଗଣମାଧ୍ୟମାନେ ଯଥାକ୍ରମେ ‘ଅସଂରକ୍ଷିତ’ ଓ ‘ଅସଂରକ୍ଷିତ ମହିଳା’ ଲେଖିବାକୁ/ କହିବାକୁ ନିବେଦନ।

 ବିମଳ ପ୍ରସାଦ, ଭୁବନେଶ୍ଵର, bimal.odisha@yahoo.in

ଆଦୌ ନୁହେଁ ଆଉ ଜିନ୍‌ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ଫସଲ

ଜଣେ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଦେଖାଉଛନ୍ତି ଜିନ୍‌ ପରିବର୍ତିତ ସୋରିଷ

ଜିନ୍‌ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ସୋରିଷକୁ (GM ସୋରିଷ) ମନା କରିବାର ୨୫ଟି କାରଣ :
ଆପଣମାନଙ୍କର ନିଶ୍ଚୟ ମନେଥିବ ୨୦୧୦ରେ ବିଟି ବାଇଗଣ ପରି GM ଖାଦ୍ୟ-ଫସଲ ପ୍ରଚଳନକୁ ଦେଶର ସାଧାରଣ ଜନତା ମନା କରିଦେଇଥିଲେ । କାରଣ ଆମେ ତାହା ଚାହୁଁ ନଥିଲୁ କି ଆମ ପାଇଁ ଦରକାର ନ ଥିଲା ଓ ଆମ ପାଇଁ ଅସୁରକ୍ଷିତ ବି ଥିଲା । ପ୍ରବଳ ବିରୋଧ ଯୋଗୁଁ ଭାରତ ସରକାର ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ବିଟି ବାଇଗଣର ବ୍ୟବସାୟିକ ପ୍ରଚଳନ ଅନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ କାଳ ପାଇଁ ବନ୍ଦ କରିଲେ–‘ସମାଜ ପ୍ରତି କର୍ତ୍ତବ୍ୟବୋଧତା ଓ ବିଜ୍ଞାନ ପ୍ରତି ଦାୟିତ୍ଵବୋଧତା’ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଏହା କରିଛନ୍ତି ବୋଲି କହିଥିଲେ । 

ଆଉ ଏକ GM ଫସଲ ବିଟି କପା ଭାରତରେ ଚାଷ କରାଯାଉଛି । ଏହାର ପ୍ରଚଳନ ଫଳରେ କପା ଉତ୍ପାଦନ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି ବୋଲି ଯାହା କୁହାଯାଉଥିଲା, ଦୀର୍ଘ ୧୫ ବର୍ଷ ପରେ ତାହା ମିଛ ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇଛି । ଯେଉଁ ପୋକ ଦାଉରୁ କପାକୁ ରକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ ବିଟିକପା ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଥିଲା ସେହି ପୋକ ଏବେ କୀଟନାଶକ ନିରୋଧକ ହୋଇଯାଇଛି। ତେଣୁ ଚାଷୀମାନେ କପା ଫସଲରେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ କୀଟନାଶକ ପକାଇ ଚାଲିଛନ୍ତି । ମନ୍‌ସାଣ୍ଟୋ କମ୍ପାନୀ ବିହନ ବଜାରରେ ଏକଛତ୍ର ଶାସନ ଜାହିର କରି ଚାଲିଛି ଏବଂ ଦେଶରେ ଚାଷୀ ଆତ୍ମହତ୍ୟା ସଂଖ୍ୟା ବଢିବଢି ଚାଲିଛି । ଜାଣି ରଖିବା କଥା ଯେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରୁଥିବା ଚାଷୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକାଂଶ ବିଟି କପା ଚାଷୀ ଅଟନ୍ତି । 

ଏବେ ୨୦୧୬ରେ ଆଉ ଏକ GM ଖାଦ୍ୟ ଫସଲ – ସୋରିଷର ବ୍ୟବସାୟିକ ପ୍ରଚଳନ ସକାଶେ ଅନୁମତି ଦେବା ପାଇଁ ଉଦ୍ୟମ ଚାଲିଛି। ଦେଶର ଆଇନ ଅନୁଯାୟୀ ଏ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ସମସ୍ତ ଆବଶ୍ୟକୀୟ ପରୀକ୍ଷା-ନିରୀକ୍ଷା କରି ସରିଛି ଏବଂ ଜୈବିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସୁରକ୍ଷିତ ଅଛି ବୋଲି ସଂପୃକ୍ତ ପ୍ରସ୍ତୁତକାରୀ ଦର୍ଶାଇ GEAC(Genetic Engineering Appraisal Committee)କୁ ଆବେଦନ କରିଛି। ଦିଲ୍ଲୀ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର Centre for Genetic Manipulation of Crop Plants (CGMCP) ଏହାର ପ୍ରସ୍ତୁତକର୍ତ୍ତା। ଏଥିରେ ୩ଟି ଭିନ୍ନଭିନ୍ନ ଜିନ୍‌ ସଙ୍ଗମ କରାଯାଇ ଏକ ସଙ୍କର (ହାଇବ୍ରିଡ) ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଛି ।
ଏଥି ସହିତ ସଂଶ୍ଳିଷ୍ଟ ପ୍ରଯୁକ୍ତି ବିଦ୍ୟାଟି ଏହିପରି –
1. ପ୍ରାକୃତିକ ସୋରିଷ ଗଛରେ ଏକ ବୀଜାଣୁ ଜିନ୍‌ ପୂରାଇ ଅଣ୍ଡିରା ଫୁଲର ପ୍ରଜନନ କ୍ଷମତା ନଷ୍ଟ କରିଦେବା,
2. ସେଥିରେ ଚୟନ କରାଯାଇଥିବା ସୋରିଷ ପ୍ରଜାତିର ପୁରୁଷ ପ୍ରଜନନ କ୍ଷମତା ଭର୍ତ୍ତି କରିବା, ଯାହା ଫଳରେ ଫସଲ ଉତ୍ପାଦନ ଅଧିକ ହେବ, କିନ୍ତୁ ପରବର୍ତ୍ତୀ ଫସଲରେ ମଧ୍ୟ ବୀଜାଣୁର ଜିନ୍‌ ରହିବ,
3. ଏଥିରେ ତୃଣନାଶକ ସହ୍ୟ କରିପାରୁଥିବା ଏକ ଜିନ୍‌ ସମ୍ମିଶ୍ରଣ କରିବା, ଯାହା ଫଳରେ ଫସଲରେ ଅଧିକ ତୃଣନାଶକ ପକାଇ ହେବ ।
ଜଣାଯାଇଛି ଯେ ଆମେ ଦେଉଥିବା କର/ଟିକସ ପାଣ୍ଠିରୁ ୧୦୦ କୋଟିରୁ ଅଧିକ ଅର୍ଥ ବ୍ୟୟ କରାଯାଇ ଏହି GM ଫସଲ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଓ ପରୀକ୍ଷା କରାଯାଇଛି । ଏଥିପାଇଁ ବିଜ୍ଞାନ ଓ ପ୍ରଯୁକ୍ତି ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ National Dairy Development Board (NDDB) ଓ Department of Biotechnology (DBT)କୁ ବିପୁଳ ଅର୍ଥ ଦିଆଯାଇଛି। ମାତ୍ର ବିଡମ୍ବନା ଏହିକି ଯେ NDDB ଦ୍ଵାରା ପ୍ରସ୍ତୁତ ‘ଧାରା’ ସୋରିଷ ତେଲ ପ୍ରକଳ୍ପ କିଛି ଦିନ ହେଲା ବନ୍ଦ କରିଦିଆଯାଇଛି। ତାହା ବଦଳରେ ସେହି ଅର୍ଥରେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏକ GM ଫସଲ ତାଙ୍କୁ ଦିଆଯାଉଛି। ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଏ ବିଷୟ ଅଗୋଚର।

ଦିଲ୍ଲୀ ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରସ୍ତୁତ ଏହି GM ସୋରିଷ ଫସଲ ପ୍ରଚଳନକୁ ବିରୋଧ କରିବା ସହ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଏଭଳି ଏକ ଦାୟିତ୍ଵହୀନ, ଅସୁରକ୍ଷିତ, ବିପଜ୍ଜନକ ପରୀକ୍ଷାର ମାଧ୍ୟମ ନ କରିବା ଉପରେ ୨୫ଟି କାରଣ ନିମ୍ନରେ:-

୧. ଜିନ୍‌ ପରିବର୍ତ୍ତନ କୌଶଳ ଅସୁରକ୍ଷିତ: ଜୀବନ୍ତ ପ୍ରାଣୀ/ ଉଦ୍ଭିଦଙ୍କର ଜିନ୍‌ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଏକ ଅପ୍ରାକୃତିକ ଓ ଅନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ କୌଶଳ । ଏହାର ପରିଣାମ ଭୟଙ୍କର। ପ୍ରକୃତିରେ ଥରେ ଏହାର ପ୍ରସାର ହେଲେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିହେବ ନାହିଁ କି ପୂର୍ବ ଅବସ୍ଥା ଆଉ ଫେରାଇ ଆଣିହେବ ନାହିଁ। ଆମ ଖାଦ୍ୟ ଓ କୃଷି ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଏହାର ପ୍ରଚଳନ ବିପଜ୍ଜନକ । ଏହା ଦ୍ଵାରା ଆମର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଓ ପରିବେଶ ଉପରେ ଅନେକ କୁପ୍ରଭାବ ପଡିବ। କୃଷକ ପାଖରେ ବେଶୀ କିଛି ଉପାୟ ରହିବନି, କୃଷି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅଧିକ ବିପଦ ଆଶଙ୍କା ବଢିବ, ଖାଉଟିମାନେ ଏ ଶସ୍ୟକୁ ନାପସନ୍ଦ କରିପାରନ୍ତି ।

(GM ଫସଲ/ ଖାଦ୍ୟର ବିଭିନ୍ନ କୁପ୍ରଭାବ ବିଷୟରେ ଅନେକ ବୈଜ୍ଞାନିକ ତଥ୍ୟ ସଙ୍କଳିତ ହୋଇ http://indiagminfo.org/?p=657 ରେ ଦିଆଯାଇଛି ।)

୨. ତୃଣନାଶକ ସହ୍ୟ କରିପାରୁଥିବା GM, ଅନ୍ୟ କେତେକ ଫସଲ ପ୍ରଚଳନ ପାଇଁ GM ସୋରିଷ ବାଟ ଖୋଲିଦେବ। ଦିଲ୍ଲୀ ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟ ଆବେଦନ କରିଥିବା GM ସୋରିଷ ଫସଲ ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳ ଅଟେ। କିନ୍ତୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯର କଥା, ତାଙ୍କ ଆବେଦନପତ୍ରରେ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇ ନାହିଁ କି ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳ ଫସଲ ଭାବରେ ଏହାର ସମ୍ଭାବ୍ୟ ବିପଦ ସବୁ କ’ଣ ରହିଛି। ଏହା ସହ ଅଧିକ ତୃଣନାଶକ ପ୍ରୟୋଗର ଫଳାଫଳ ବିଷୟରେ ମଧ୍ୟ କୌଣସି ପରୀକ୍ଷା କରାଯାଇ ନାହିଁ । ଆମେ ଜାଣୁ ଯେ କେତେକ ଦେଶୀୟ ଓ ବହୁଦେଶୀୟ କମ୍ପାନୀ ଏବେ ଅନେକଗୁଡିଏ ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳ ଫସଲ ପ୍ରଚଳନ ସକାଶେ ଅନୁମତି ଅପେକ୍ଷାରେ ଅଛନ୍ତି। GM ସୋରିଷ ଫସଲ ପ୍ରଚଳନ କରିବା ଦିଗରେ ଏହା ଏକ ଫନ୍ଦି-ଫିକର ମାତ୍ର ।

୩. କୃଷକ, କୃଷିଭିତ୍ତିକ ଶ୍ରମିକ ଓ ଉପଭୋକ୍ତାଙ୍କ ଉପରେ GM ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳ ଫସଲର କୁପ୍ରଭାବ ଅନେକ। କୃତ୍ରିମ ରାସାୟନିକ ତୃଣନାଶକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପକ୍ଷେ କ୍ଷତିକାରକ। ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ଗ୍ଲାଇଫୋସେଟ (glyphosate) ସହନଶୀଳ GM ଫସଲ ପ୍ରଚଳନ ପରେ ଏହାର ବ୍ୟବହାର ବହୁ ମାତ୍ରାରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି। ୧୦ ବର୍ଷରୁ ଅଧିକ ସମୟ ଧରି ଯେଉଁ ଗ୍ଲାଇଫୋସେଟକୁ ସୁରକ୍ଷିତ କୁହାଯାଉଥିଲା, ତାହା ମଣିଷ ଶରୀରରେ କ୍ୟାନ୍‌ସର ସୃଷ୍ଟିର ସମ୍ଭାବ୍ୟ କାରକ ବୋଲି ୨୦୧୫ ମସିହା ଆରମ୍ଭରେ ‘‘ବିଶ୍ଵ ଘୋଷଣା କରିଛନ୍ତି । ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳ ଫସଲ ଚାଷ କରିବା ଫଳରେ ବାସ୍ତବରେ ସାଧାରଣ ଅନାବନା ଘାସ ଯାଇ ନୂଆ ଅନାବନା ଘାସ ଜନ୍ମ ନେଉଛି। ଘାସ ବ୍ୟତୀତ ମୃତ୍ତିକା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଓ ଅନ୍ୟ ଜୀବ/ଜୀବାଣୁ କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ ହେଉଥିବାର ଦୃଷ୍ଟା ତଥ୍ୟ ସଂଗୃହିତ ହୋଇଛି। ଆମ ଦେଶରେ ଅନେକ ମହିଳା ବିଲରୁ ଘାସ ବଛାବଛି କରି ରୋଜଗାର କରିଥାଆନ୍ତି । ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳ GM ଫସଲ ପ୍ରଚଳନ ହେଲେ ତାଙ୍କ ରୋଜଗାର ଆଉ ରହିବ ନାହିଁ । ତା’ ଛଡା ଅନାବନା କୁହାଯାଉଥିବା ଘାସ ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକଗୁଡିଏ ଖାଦ୍ୟ ଉପଯୋଗୀ ଓ କେତେଗୁଡିଏ ଔଷଧୀୟ ଗୁଣଯୁକ୍ତ, ଆହୁରି କେତେକ ଗୋଖାଦ୍ୟ ଅଟେ । ଅଧିକନ୍ତୁ ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳ ଫସଲ କଲେ, ମିଶ୍ରିତ ଚାଷ ଆଉ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ; ଯଦିଚ ଆମେ ଜାଣୁ ଯେ ବର୍ତ୍ତମାନର ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ମିଶ୍ରିତ ଚାଷ ହିଁ ଆମ ଖାଦ୍ୟ ସୁରକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଦୃଢତର କରିପାରିବ। ଜାଣି ରଖିବା ଆବଶ୍ୟକ ଯେ ଆମେରିକାରେ ଚାଷୀ-ଚାଷୀ ଭିତରେ ଗଣ୍ଡଗୋଳର ଏକ ପ୍ରମୁଖ କାରଣ ଏହି GM ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳ ଫସଲ । ଏଠାରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଚାଷୀର ଶହଶହ ଏକର ଚାଷ ଜମି ଥାଏ । ଜଣେ ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳ ଫସଲ ଚାଷ କଲେ ପାଖ ପଡୋଶୀ ଜମିର ଫସଲ ବି ସଂକ୍ରମିତ ହୋଇଥାଏ । ଆମ ଦେଶରେ ଚାଷୀଙ୍କର ଜମି ପରିମାଣ ସେହି ତୁଳନାରେ ବହୁତ କମ୍, ପୁଣି ବିଲଗୁଡିକ ଛୋଟ-ଛୋଟ ଓ ଲଗାଲଗି । GM ସୋରିଷ ଚାଷ କରି ଅଧିକ ଉତ୍ପାଦନ ପାଇବା ନାମରେ ଆମେ କଣ ଏସବୁ ପାଇବାକୁ ଚାହୁଁ?

୪. ପୁରୁଷ ବନ୍ଧ୍ୟାକରଣ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଯୋଗୁଁ ଅନିଚ୍ଛା ସତ୍ତ୍ୱେ କୃଷକ ବିହନ ସାର୍ବଭୌମତ୍ଵ ଓ ବିବିଧତା ହରାଇବେ। ଜଣେ GM ସୋରିଷ ଚାଷ କଲେ, ପାଖ କ୍ଷେତର ସୋରିଷ ଫସଲ ବି କଳୁଷିତ ହେବ। ସିଏ ଅନ୍ୟ ଯେଉଁ କିସମର ସୋରିଷ ଚାଷ କରିଥିଲେ ବି ତାର ଫସଲରେ ପୁରୁଷ ବନ୍ଧ୍ୟାକରଣ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଦେଖାଯାଇପାରେ। ଫଳରେ ସିଏ ବି ନିଜ ବିହନ ରଖିପାରିବ ନାହିଁ । ଜାଣିଶୁଣି ଚାଷ କରିଥିବା ଚାଷୀ ତ ନିଶ୍ଚୟ ପ୍ରତିବର୍ଷ ବିହନ କିଣିବ, ନ ଚାହୁଁ ଥିବା ଚାଷୀ ବି ସେଇ ବିହନ କିଣିବ । ଏହା ଫଳରେ ବିହନର ବିବିଧତା ବି ଲୋପ ପାଇବ।

୫. GM ସୋରିଷ ଫସଲ ଚାଷରୁ ଅମଳ ଅଧିକ ହେବାର ଦାବୀ ମିଛ। ପ୍ରମାଣ ମିଳିଛି ଯେ ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ କେତେକ ଅସତ୍‌ ଉପାୟ ଅବଲମ୍ବନ କରି GM ସୋରିଷ ଫସଲ ଅମଳ ବିଷୟରେ ମିଛ ଧାରଣା ଦିଆଯାଇଛି, ଯାହା କି ଏହାର କ୍ଷେତ୍ର ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବାର ପ୍ରକ୍ରିୟା ଓ ସର୍ତ୍ତକୁ ଅବମାନନା କରିଛି । ଅଧିକ ଅମଳକ୍ଷମ ସୋରିଷ ପ୍ରଜାତିର ଅମଳହାର ସହ GM ସୋରିଷର ଅମଳ ହାର ତୁଳନା କରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଯେଉଁ ଅତି ପୁରୁଣା ସୋରିଷ ପ୍ରଜାତିର ଅମଳ କମ୍‌, ତାହା ସହିତ ତୁଳନା କରାଯାଇଛି ଓ GM ସୋରିଷର ଅମଳହାର ୨୮% ଅଧିକ ବୋଲି ଦର୍ଶାଯାଇଛି । ତେଣୁ ପ୍ରକୃତ ପକ୍ଷେ GM ସୋରିଷ, ଚାଷୀ କି ଖାଉଟି କାହାରି ପାଇଁ ଲାଭଦାୟକ ନୁହେଁ ।

୬. ହାଇବ୍ରିଡ ସୋରିଷ ଯୋଗୁଁ ଉତ୍ପାଦନ ବୃଦ୍ଧି ପାଇ ନାହିଁ କି ଦେଶର ଖାଇବା ତେଲ ଆମଦାନୀ ବାବଦ ଅର୍ଥ ବ୍ୟୟ କମି ନାହିଁ। GM ସୋରିଷ ପ୍ରଚଳନ ପାଇଁ ଆବେଦକମାନେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ଏହା ଚାଷ କଲେ ଦେଶରେ ସୋରିଷ ଉତ୍ପାଦନ ପରିମାଣ ଅଧିକ ହେବ ଓ ତେଲ ଆମଦାନୀ ବାବଦ ଖର୍ଚ୍ଚ କମିଯିବ। ମାତ୍ର ସରକାରୀ ତଥ୍ୟ ଅନୁସାରେ ହାଇବ୍ରିଡ୍‌ ସୋରିଷ ପ୍ରଚଳନ ଫଳରେ ଦେଶର ତୈଳ ଉତ୍ପାଦନରେ କିଛି ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ ନାହିଁ କି ଆମଦାନୀ ଖର୍ଚ କିଛି କମି ନାହିଁ। ତେଣୁ GM ସୋରିଷ ପ୍ରଚଳନ କଲେ ଲାଭ ମିଳିବାର ସମ୍ଭାବନା ବିଷୟରେ ଦାବୀ କେବଳ ଅନୁଭୂତିବିହୀନତା ଓ ଅତିରଞ୍ଜନର ପରିଚୟ ଦିଏ।

୭. ଦିଲ୍ଲୀ ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟର GM ସୋରିଷ ସହ ବେୟାର କମ୍ପାନୀ ପ୍ରସ୍ତୁତ GM ସୋରିଷର ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ ଅଛି । ବେୟାର GM ସୋରିଷକୁ ଆମ ଦେଶର ନିୟନ୍ତ୍ରକମାନେ ୨୦୦୨ରେ ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରିଥିଲେ। ବେୟାର ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ପ୍ରୋ-ଆଗ୍ରୋ ନାମକ ଏକ କମ୍ପାନୀ ୨୦୦୨ ମସିହାରେ ଏହିପରିକା GM ସୋରିଷ ପ୍ରଚଳନ ପାଇଁ କରିଥିବା ଆବେଦନକୁ କେତେକ କାରଣ ଦର୍ଶାଇ ନାକଚ କରାଯାଇଥିଲା। ICAR (Indian Council of Agricultural Research) ଘୋଷଣା କରିଥିଲେ ଯେ ସେମାନେ ଏଥି ସମ୍ବନ୍ଧିତ ପରୀକ୍ଷା ଏବଂ ଫଳାଫଳରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ନୁହନ୍ତି। ସୋରିଷ କେବଳ ଏକ ତୈଳବୀଜ ନୁହେଁ, ଏହାର ପତ୍ର ଓ ମଞ୍ଜିକୁ ଲୋକେ ପରିବା ହିସାବରେ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତି। ଯେଉଁ ଅଞ୍ଚଳରେ GM ସୋରିଷର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ, ସେସବୁ ଅଞ୍ଚଳରେ ଏହାର ପ୍ରସାରଣ କିପରି ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରାଯାଇପାରିବ, ତାର ଉତ୍ତର କାହାରି ପାଖରେ ନ ଥିଲା। GM ସୋରିଷ ବିହନ ପ୍ରସ୍ତୁତକାରୀମାନେ ଯେତେ ମନା କଲେ ବି ତାହା ଯେ ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳ ଥିଲା, ତାହା ଜଣାପଡିଯାଇଥିଲା ଏବଂ ସେଥିଯୋଗୁଁ ନିୟନ୍ତ୍ରକମାନେ ବେଆଇନ ତୃଣନାଶକ ପ୍ରୟୋଗ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବା କଷ୍ଟକର ବୋଲି ଦର୍ଶାଇ ଏହାକୁ ନାକଚ କରିଥିଲେ । ଏହି ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଏବେକାର ଦିଲ୍ଲୀ ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟର ସୋରିଷ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଯୁଜ୍ୟ।

୮. GM ସୋରିଷ ଅନ୍ୟ GM ଫସଲ ପାଇଁTrojan Horse। ଏକ ସରକାରୀ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ତରଫରୁ ଏଇ GM ସୋରିଷ ପ୍ରଚଳନ କରିବାର ପ୍ରୟାସ କରାଯାଉଛି! ସତେ ଅବା ସରକାରୀ GM ଫସଲଟି ଆପେ ଆପେ ଘରୋଇ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନର GM ଫସଲ ଠାରୁ ଅଧିକ ଜୈବସୁରକ୍ଷିତ ହୋଇଯିବ ! GM ଖାଦ୍ୟ ଓ ଫସଲକୁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ବିରୋଧ ଦେଖି ମନ୍‌ସାଣ୍ଟୋ ପରି ବଡ ବଡ ବହୁରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ କମ୍ପାନୀମାନେ ବହୁ ପୂର୍ବରୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥିବା GM ଫସଲ ପାଇଁ ଆବେଦନଗୁଡିକ ବର୍ତ୍ତମାନ ସ୍ଥଗିତ ରଖିଛନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ଚାହିଁ ବସିଛନ୍ତି ସରକାରୀ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନର GM ଫସଲ ଅନୁମତି ପାଇଗଲେ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ପଥ ସୁଗମ ହୋଇଯିବ । ବାସ୍ତବରେ ଦିଲ୍ଲୀ ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟର GM ସୋରିଷ ଏକ ଛଦ୍ମବେଶୀ ଆଗୁଆ ପଥପ୍ରଦର୍ଶକ।

୯. GM ସୋରିଷ, କୃଷିଭିତ୍ତିକ ବ୍ୟବସାୟ ପାଇଁ ଲାଭପ୍ରଦ ହେବାର ଜିନ (ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳତା ଗୁଣ) ପାଇଁ ଜର୍ମାନ କମ୍ପାନୀ ବେୟାର କ୍ରପ‌୍ ସାଇନ୍ସ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ସଂଖ୍ୟାରେ ସତ୍ଵ ଅଧିକାର ଦାବି (patent) ଆବେଦନ କରିଛି । କୌତୁହଳର କଥା ଯେ ଯେଉଁ Glufosinate ammonium ନାମକ ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳତା ପାଇଁ GM ସୋରିଷ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଛି, ସେଇଟି ବେୟାର କମ୍ପାନୀ ଦ୍ଵାରା ଭାରତୀୟ ବଜାରରେ ବିକ୍ରି ହେଉଛି । ଏଥିରୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ବୁଝାଯାଇପାରେ ଯେ ଘରୋଇ କମ୍ପାନୀର ବ୍ୟବସାୟିକ ଲାଭ ବଢାଇବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ସରକାରୀ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ଦ୍ଵାରା ଜିନ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ସୋରିଷ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଛି; ଚାଷୀ ବା ଖାଉଟିଙ୍କ ହିତ ପାଇଁ ନୁହେଁ, ବରଂ ବିହନ ପ୍ରସ୍ତୁତି/ବିକ୍ରି କରି ଅଧିକ ଲାଭ ରୋଜଗାର କରିବା ପାଇଁ ଘରୋଇ କମ୍ପାନୀଙ୍କ ପାଇଁ ବାଟ ପରିଷ୍କାର କରାଯାଇଛି ! ପ୍ରକୃତରେ ଚାଷୀଙ୍କ ହାତରେ ଅଧିକ ଉତ୍ପାଦନକ୍ଷମ ସୋରିଷ ବିହନ ତ ଅଛି !

୧୦. ସବୁ ରାଜ୍ୟ ସରକାର, ଏପରିକି ଯେଉଁ ରାଜ୍ୟମାନଙ୍କରେ ସୋରିଷ ଚାଷ ଅଧିକ ହୁଏ, ସେମାନେ GM ସୋରିଷ କ୍ଷେତ୍ର ପରୀକ୍ଷା ବି କରିବାକୁ ଚାହୁନାହାନ୍ତି । କୃଷକ ସଂଗଠନ, ବୈଜ୍ଞାନିକ ଓ ଆହୁରି ଅନେକେ ଏହାର ବିରୋଧ କରୁଛନ୍ତି – ରାଜସ୍ଥାନ, ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶ ଓ ହରିୟାଣା ପରି ଅଧିକ ସୋରିଷ ଉତ୍ପାଦନ କରୁଥିବା ରାଜ୍ୟମାନେ ନିଜ ନିଜ ରାଜ୍ୟରେ GM ସୋରିଷର କ୍ଷେତ୍ର ପରୀକ୍ଷା ବି କରାଇବାକୁ ଚାହିଁଲେ ନାହିଁ । ଆମ ଦେଶ ଭାରତବର୍ଷର ସମ୍ବିଧାନ ଅନୁସାରେ କୃଷି କ୍ଷେତ୍ର ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ପରିଚାଳନା ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ହୋଇଥିବାରୁ କୌଣସି GM ଫସଲ ପ୍ରଚଳନ କରିବାକୁ ହେଲେ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ମତାମତ ନେବାକୁ ପଡେ । ବିଟି ବାଇଗଣ ଅନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ କାଳ ପାଇଁ ବନ୍ଦ କରିବା ପଛରେ ଏହା ମୁଖ୍ୟ କାରଣ ଥିଲା । GM ଫସଲ ଚାହୁଁ ନ ଥିବା ରାଜ୍ୟକୁ ଏହାର ଅନୁପ୍ରବେଶ ରୋକିବାକୁ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ପାଖରେ କୌଣସି ଉପାୟ ନାହିଁ। କେବଳ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ବଳବତ୍ତର କଲେ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ଧାରା ରହିବ କେମିତି ?

ଦେଶର ଅଧିକାଂଶ ବଡ ବଡ କୃଷକ ସଙ୍ଗଠନ, GM ସୋରିଷ ପ୍ରଚଳନ ବିରୋଧରେ ବକ୍ତବ୍ୟ ଦେଇଛନ୍ତି। ବୈଜ୍ଞାନିକମାନେ ଏହାର ପ୍ରଚଳନ ପାଇଁ ଅନୁମତି ନ ଦେବାକୁ ସରକାରଙ୍କୁ ଲିଖିତ ମତାମତ ଦେଇଛନ୍ତି। ହଜାର ହଜାର ସଂଖ୍ୟାରେ ସାଧାରଣ ଜନତା ଏହାର ବିରୋଧ କରି ସରକାରଙ୍କୁ ଲେଖୁଛନ୍ତି ।

୧୧. ସୋରିଷ ବିବିଧତାର କେନ୍ଦ୍ର ଆମ ଦେଶ ଭାରତବର୍ଷ – ବାଇଗଣ ପରି ସୋରିଷର ବିବିଧତା ଆମ ଦେଶରେ ସର୍ବାଧିକ । କେତେକ ବୈଜ୍ଞାନିକଙ୍କ ମତରେ ସୋରିଷର ଜନ୍ମ ଏଇ ଦେଶରେ । ୨୦୦୪ରେ କୃଷି ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଦ୍ଵାରା ଗଠିତ ଡଃ ସ୍ଵାମୀନାଥନଙ୍କ ନେତୃତ୍ଵରେ ପରିଚାଳିତ ଟାସ୍କଫୋର୍ସ ରିପୋର୍ଟ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ୨୦୧୩ ମସିହାର ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟର ଟେକ୍ନିକାଲ କମିଟି ରିପୋର୍ଟ ପର୍ଯନ୍ତ ସବୁଥିରେ, ଆମ ଦେଶ ଯେଉଁ ସବୁ ଫସଲର ଜନ୍ମସ୍ଥାନ ବା ବିବିଧତାର କେନ୍ଦ୍ର, ସେସବୁ ଫସଲ ସହ ପ୍ରୟୋଗାତ୍ମକ ପରୀକ୍ଷା ଆଦୌ ନ କରିବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଛନ୍ତି । ଏହି କାରଣ ଆଧାରରେ ହିଁ ସରକାର ବିଟି ବାଇଗଣ ପ୍ରଚଳନ ଉପରେ ଅନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ କାଳ ପାଇଁ ନିଷେଧାଜ୍ଞା ଜାରି କରିଛନ୍ତି ।

୧୨. GM ସୋରିଷର ପ୍ରଭାବ ନିରୋଧ କରିବା ଅସମ୍ଭବ, ଅନ୍ୟ ପ୍ରଜାତି ସହ ସଂକ୍ରମଣ ଅବଶ୍ୟମ୍ଭାବୀ। ସାରା ବିଶ୍ଵର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନର ଉଦାହରଣ; ଏପରିକି GM ସୋରିଷ ପ୍ରସ୍ତୁତକାରୀଙ୍କ ନିଜ ଉକ୍ତି ହିଁ ପ୍ରମାଣ କରେଯେ GM ସୋରିଷର ପ୍ରଭାବ ନିରୋଧ କରିବା ଅସମ୍ଭବ, ଅନ୍ୟ କିସମ ସହ ସଂକ୍ରମଣ ଅବଶ୍ୟମ୍ଭାବୀ । ଏଇ GM ସୋରିଷ ଆମ କ୍ଷେତକୁ ଆସିଲେ ଆମ ପାଖରେ ଥିବା ସୋରିଷର ଜୀବତତ୍ତ୍ଵ ଓ ଶରୀରତତ୍ତ୍ଵ ପ୍ରଦୂଷିତ ହେବ ନିଶ୍ଚୟ । ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଗଛ, ବୃକ୍ଷ, ଘାସ ସହିତ ନୂଆ ଅନାବନା ଘାସ ଜନ୍ମିବ। ଜୈବିକ ଚାଷ କରୁଥିବା ଚାଷୀ ସେହି ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ବଜାୟ ରଖିବା, ଜୈବିକ ଚାଷୀ ଭାବେ ସ୍ଵୀକୃତି ପାଇବା ଆଦି ପ୍ରମୁଖ ସମସ୍ୟା ରୂପେ ମୁଣ୍ଡ ଟେକିବ । ଏଠାରେ ଲିଖିତ ଯୋଗ୍ୟ ଯେ, ୨୦୦୭ ମସିହାରେ ମାନ୍ୟବର ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟ GM ସଂକ୍ରାନ୍ତୀୟ ଜନସ୍ଵାର୍ଥ ମାମଲାର ନିର୍ଦେଶନାମାରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ତରରେ, ଏପରିକି କ୍ଷେତ୍ର ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ,ସଂକ୍ରମଣ ରୋକିବାକୁ ଆଦେଶ ଦେଇଥିଲେ ।

୧୩. ଜୈବିକ ଚାଷକ୍ରିୟା ଉପରେ ଏହାର ସିଧାସଳଖ ପ୍ରଭାବ ପଡିବ । GM ଫସଲ ସହ ଅନ୍ୟ କିସମଗୁଡିକ ସଂକ୍ରମିତ ହୋଇଗଲେ ଜୈବିକ ଚାଷୀମାନେ ନିଜର ମାନ୍ୟତା ହରାଇବେ, ଜୈବିକ ବୋଲି ପ୍ରମାଣପତ୍ର ମିଳିବ ନାହିଁ। ଏପରିକି GM ସୋରିଷରୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ସୋରିଷ ପିଡିଆ ଜମିରେ ପକାଇଲେ ମାଟିର ଉର୍ବରତାରେ ଭିନ୍ନତା ଆସିବ।

୧୪. ଖାଉଟିମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଆଉ କିଛି ଉପାୟ ନ ଥିବ। GM ସୋରିଷ ହେଉ କି ଅନ୍ୟ କୌଣସି GM ଫସଲ ହେଉ, ଖାଉଟିଙ୍କର କେତେଗୁଡିଏ ଅଧିକାର ଭଙ୍ଗ ହେବ। ଯେମିତିକି ନିଜେ ଖାଉଥିବା ଖାଦ୍ୟରେ କଣ ଅଛି, ତାହା ଜାଣିବାର ଅଧିକାର; ସବୁ ବିଷୟରେ ବିଷଦ ଜାଣି ଚୟନ କରିବାର ଅଧିକାର; ନିରାପଦ ଖାଦ୍ୟ ପାଇବାର ଅଧିକାର ଆଦି। ଯେହେତୁ GM ଫସଲରୁ ଅଣ GM ଫସଲ ସଂକ୍ରମଣ ରୋକିବାର କୌଣସି ପନ୍ଥା ନାହିଁ, ତେଣୁ ଖାଉଟିମାନେ ଚାହାନ୍ତୁ କି ନ ଚାହାନ୍ତୁ, GM ଫସଲ/ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେବେ। GM ଖାଦ୍ୟ ଚିହ୍ନିତ କରିବାକୁ ଲେବେଲ ମାରିବା ସମ୍ଭବ ହେବନାହିଁ । ସେହିପରି ଥରେ ସଂକ୍ରମଣ ହୋଇଗଲେ ଚାଷୀ GM ଫସଲ ଚାଷ କରିବା ବ୍ୟତୀତ ଚାରା ନ ଥିବ ।

୧୫. ଜିନରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଥିବା GM ସୋରିଷ ପ୍ରାକୃତିକ ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ସୀମିତ କରିବାର କୌଶଳ ଅଟେ। ଏହି କୌଶଳ ପ୍ରୟୋଗ କରି ପୁରୁଷର ପ୍ରାକୃତିକ ପ୍ରଜନନ କ୍ଷମତା ନଷ୍ଟ କରି ଦିଆଯାଇଛି। ଭାରତର Protection of Plant Varieties & Farmers’ Rights Act ଅନୁସାରେ ଏହି କୌଶଳ GURT (Genetic Use Restriction Technology) ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଓ ଜୀବନ ପକ୍ଷେ ହାନିକାରକ ହୋଇଥିବାରୁ ଏହି କିସମଗୁଡିକ ପଞ୍ଜୀକରଣ କରାଯାଏ ନାହିଁ । GM ସୋରିଷରେ ପ୍ରୟୋଗ କରାଯାଇଥିବା କୌଶଳଗୁଡିକ ମଧ୍ୟରୁ କୌଣସିଟି ସମ୍ବନ୍ଧରେ IPR ଦିଆଯାଇଥିବାର ସ୍ପଷ୍ଟିକରଣ ମିଳିନାହିଁ । ଜନସାଧାରଙ୍କ ଗୋଚରାର୍ଥେ ଏ ସମ୍ବନ୍ଧରେ କିଛି ତଥ୍ୟ ଦେଇ ନାହାନ୍ତି ।

୧୬. ଆୟୁର୍ବେଦ ଚିକିତ୍ସାରେ ସୋରିଷ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ। ଭାରତୀୟ ଚିକିତ୍ସା ପଦ୍ଧତି ଉପରେ ଏହାର କି ପ୍ରଭାବ ପଡିବ, ଅନୁଶୀଳନ କରାଯାଇନାହିଁ। ଆୟୁର୍ବେଦରେ ସୋରିଷକୁ ଉଭୟ ଖାଦ୍ୟ ଓ ଔଷଧ ରୂପେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ। ସୋରିଷ ମଞ୍ଜି ଓ ତେଲକୁ ଏକକ ଭାବେ ତଥା ଅନ୍ୟ ଦ୍ରବ୍ୟ ସହ ମିଶାଇ ଔଷଧ ତିଆରି କରାଯାଏ। ଏସବୁ ଔଷଧୀୟ ବ୍ୟବହାର ଉପରେ ଏହାର କି ପ୍ରଭାବ ପଡିବ, ତାହା ଏ ପର୍ଯନ୍ତ ଅନୁଶୀଳନ କରାଯାଇନାହିଁ, ତେଣୁ ଅସ୍ପଷ୍ଟ।

୧୭. GM ସୋରିଷ ମହୁମାଛି ଓ ମହୁ ଶିଳ୍ପକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିବ। GM ବିହନ କମ୍ପାନୀ ଦ୍ଵାରା ଅନ୍ୟ ସ୍ଥାନରେ କରାଯାଇଥିବା ଅନୁସନ୍ଧାନ ଅନୁଯାୟୀ ଏହାର କୁପ୍ରଭାବ ପଡିଛି । ମହୁମାଛିମାନେ ସୋରିଷ ଫସଲରୁ ଅନେକାଂଶରେ ମହୁ ସଂଗ୍ରହ କରିଥାନ୍ତି। ବିଶେଷ କରି ମହୁମାଛି ପାଳନ କରୁଥିବା ଚାଷୀମାନେ ସୋରିଷ ଫସଲ ଉପରେ ବେଶି ନିର୍ଭରଶୀଳ। ଏହା ଦ୍ଵାରା ସୋରିଷ ଉତ୍ପାଦନ ବି ବଢି ଥାଏ, ଉଭୟ ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ଚାଷୀ ଅଧିକ ରୋଜଗାର କରିପାରିଥାଏ । GM ସୋରିଷ ପ୍ରଚଳନ, ମହୁମାଛିଙ୍କ ପାଇଁ ହାନିକରକ ହେଲେ, ମହୁ ଉତ୍ପାଦନ ହ୍ରାସ ପାଇବ। ଏପରିକି ଆମ ଦେଶରୁ ମହୁ ରପ୍ତାନୀ ବି ଗ୍ରହଣୀୟ ହେବ ନାହିଁ ।

୧୮. ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟକର ତେଲ ଖାଇବା ନା ଅଧିକ ତେଲ ଖାଇବା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ଵ ଦେବା? ଆମ ଦେଶର ତେଲ ଖାଇବା ପରିମାଣ ଅନୁମୋଦିତ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟକର ସୀମା ଠାରୁ ଅଧିକ ଅଛି। ଅବଶ୍ୟ ଆମ ଦେଶର ବହୁ ଭାଗ ଆର୍ଥିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଗରିବ ପରିବାରବର୍ଗ ଏହି ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ସୀମା ଠାରୁ କମ୍ ପରିମାଣର ତେଲ ଖାଉଛନ୍ତି । ମାତ୍ର ତେଲ ଚାହିଦା ପୂରଣ କରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ସର୍ବସାଧାରଣ ବଣ୍ଟନ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଏହି ଗରିବ ପରିବାରଙ୍କୁ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟକର ତେଲ ଯୋଗାଇଦେବା ଏବଂ ଅଧିକ ତେଲ ଖାଉଥିବା ଶ୍ରେଣୀକୁ ତେଲ ଖାଇବା ପରିମାଣ କମାଇବାକୁ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇବା ସିନା ସମାଧାନ ହେବ !

୧୯. GM ସୋରିଷ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ତଥ୍ୟ ଗୋପନ ରଖାଯାଇଛି । ଏହି GM ସୋରିଷ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ତଥ୍ୟ ଏ ପର୍ଯନ୍ତ ଗୋପନ ରଖାଯାଇଛି। ଏପରି କରି ନିୟନ୍ତ୍ରକମାନେ କଣ ଲୁଚାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, କାହାକୁ ସୁରକ୍ଷା ଦେଉଛନ୍ତି, ତାହା ଅଜଣା । ଅଥଚ, ମାନ୍ୟବର ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟ ଓ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ସୂଚନା କମିଶନଙ୍କ ଆଦେଶାନୁସାରେ ନିୟନ୍ତ୍ରକମାନେ ଜନସାଧାରନଙ୍କ ଗୋଚର ଓ ନିରୀକ୍ଷଣାର୍ଥେ ସମସ୍ତ ତଥ୍ୟ ପ୍ରକାଶ କରିବା ଉଚିତ ।

୨୦. GM ସୋରିଷ ପରୀକ୍ଷା ଶଠତାପୂର୍ଣ୍ଣ, ବିଜ୍ଞାନସମ୍ମତ ନୁହେଁ , ଯଥେଷ୍ଟ ନୁହେଁ କି ବିଶ୍ଵାସଯୋଗ୍ୟ ନୁହେଁ। ଦେଖାଯାଇଛି ଯେ ଏହାର ପ୍ରଭାବ, ବିପଦ ଆଦି ଆକଳନ କରିବାକୁ ଯେତେ ପରୀକ୍ଷା ଆବଶ୍ୟକ, ସେସବୁ କରାଯାଇନାହିଁ । ଯାହା ବି ପରୀକ୍ଷା କରାଯାଇଛି, ସେଥିରେ ସମସ୍ତ ନିୟମ ସଠିକ ପାଳନ କରାଯାଇନାହିଁ। ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯାଇଛି ଯେ ପରୀକ୍ଷାରୁ ମିଳିଥିବା ତଥ୍ୟ ଓ ତାହାର ନିଷ୍କର୍ଷ ଭିତରେ ତାଳମେଳ ନାହିଁ। ତଥ୍ୟ ସଠିକ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରାଯାଇନାହିଁ। ହସ୍ତଗତ ହୋଇଥିବା ସ୍ୱଳ୍ପ ତଥ୍ୟକୁ ନେଇ କେତେଜଣ ଦରଦୀ ଅଭିଜ୍ଞଙ୍କ ବିଶ୍ଳେଷଣ ଅନୁଯାୟୀ ପରୀକ୍ଷା ଶଠତାପୂର୍ଣ୍ଣ, ବିଜ୍ଞାନସମ୍ମତ ନୁହେଁ, ଯଥେଷ୍ଟ ନୁହେଁ କି ବିଶ୍ଵାସ ଯୋଗ୍ୟ ନୁହେଁ।

୨୧. ଏଥିରେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ଵାର୍ଥ ନିହିତ– GM ସୋରିଷର ଆବେଦକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ GEACର ସଦସ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ସୂଚନା ଅଧିକାର ଆଇନ ଜରିଆରେ ପ୍ରାପ୍ତ ସୂଚନା ଅନୁଯାୟୀ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ସର୍ତ୍ତାବଳୀ ବି ପ୍ରସ୍ତୁତକାରୀମାନେ ନିଜେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥିଲେ । ପ୍ରସ୍ତୁତକାରୀଙ୍କ କହିବା ଅନୁସାରେ ପରୀକ୍ଷାଟି ବିଧିବଦ୍ଧ ଭାବରେ ICAR ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ Directorate of Rapeseed Mustard Research (DRMR)ଦ୍ଵାରା ପରିଚାଳନା ଓ ପର୍ଯବେକ୍ଷଣ କରାଯାଇଛି। ମାତ୍ର DRMR ଏହା ଅସ୍ଵୀକାର କରିଛନ୍ତି । ଏପରି ପରିସ୍ଥିତିରେ ସାଧାରଣ ଲୋକ GM ସୋରିଷର ଉପକାରିତା ବିଷୟରେ କରାଯାଉଥିବା ଦାବିଗୁଡିକୁ ବିଶ୍ଵାସ କରିବେ କେମିତି?

୨୨. ସୁପ୍ରିମ କୋର୍ଟର Technical Expert Committee ଏହାକୁ ମନା କରିଛନ୍ତି। GM ଫସଲର ଅବଶ୍ୟମ୍ଭାବୀ ବିପଦ ଆକଳନ ଓ ପ୍ରଚଳନ ବର୍ତ୍ତମାନ ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟର ବିଚାରାଧିନ । GM ଫସଲ ସମ୍ବନ୍ଧିତ ଏକ ଜନସ୍ଵାର୍ଥ ମାମଲାର ଶୁଣାଣି ପାଇଁ ସୁପ୍ରିମ୍‌ କୋର୍ଟଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହିଁ Technical Expert Committee ନିଯୁକ୍ତ କରଯାଇଥିଲା। TECର ଛଅ ଜଣ ବୈଜ୍ଞାନିକଙ୍କ ଛଅଟି ଅଲଗା ଅଲଗା ରିପୋର୍ଟ ଦେଇଛନ୍ତି । ସେଥିମଧ୍ୟରୁ ପାଞ୍ଚଟି ରିପୋର୍ଟରେ ଅନେକ କାରଣ ଦର୍ଶାଇ ଭାରତରେ ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳ GM ଫସଲ ପ୍ରଚଳନ ନିଷିଦ୍ଧ କରିବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦିଆଯାଇଥିବା ବେଳେ ଗୋଟିଏ ରିପୋର୍ଟରେ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଜଣଙ୍କ GM ଫସଲ ପ୍ରଚଳନ ସପକ୍ଷରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ପ୍ରକାଶ ଯୋଗ୍ୟଯେ ଏହି ବୈଜ୍ଞାନିକଜଣଙ୍କ GM ଉଦ୍ୟୋଗର ପୃଷ୍ଠପୋଷକତାରେ ଗଠିତ ଏକ ଅନୁଷ୍ଠାନ ସହ ସମ୍ପୃକ୍ତ ଅଛନ୍ତି। ଏହି Technical Expert Committee ବ୍ୟତୀତ କୃଷି ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଦ୍ଵାରା ଗଠିତ Task Force ମଧ୍ୟ ସେହି ଏକ ମତ ଦେଇଛନ୍ତି।

୨୩. ଆଇନ ଅନୁସାରେ ଉତ୍ତରଦାୟୀ ହେବେ କିଏ ? ଏପର୍ଯନ୍ତ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ହୋଇନାହିଁ। GM ସୋରିଷ ହେଉ ବା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଫସଲ ହେଉ, ଏହାର ଉତ୍ତରଦାୟିତ୍ଵ ସମ୍ପର୍କରେ ବିଧିବଦ୍ଧ ଅନୁଶାସନ/ବ୍ୟବସ୍ଥା ଆଦୌ ନଥାଇ ବି ଆବେଦନଗୁଡିକ ବିଚାର କରାଯାଉଛି, ସ୍ଵୀକୃତି ଦେବା ବା ନଦେବା ପାଇଁ ବିଚାର ହେଉଛି। ଏହି ବ୍ୟବସ୍ଥା ନଥିଲେ, ପରେ କ୍ଷତିପୂରଣ ଦେବା, ଜୋରିମାନା କରିବା, କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତଙ୍କ ବିଚାର କରିବା ବା ପ୍ରତିକାର ବ୍ୟବସ୍ଥା ଗ୍ରହଣ କରିବା ପାଇଁ କାହାକୁ କୁହାଯିବ ? ଯେହେତୁ ଜନସାଧାରଣ ଓ ତାଙ୍କ ପରିବେଶ ହିଁ GM ଫସଲର କୁପ୍ରଭାବର ଶିକାର ହେବେ, ତେଣୁ ଏପ୍ରକାର ଫସଲ ପ୍ରଚଳନ ହେଲେ ଉତ୍ତରଦାୟିତ୍ଵ କିଏ ନେବେ – ନିୟନ୍ତ୍ରକଗଣ (?)ନା ଫସଲ ପ୍ରସ୍ତୁତକାରୀ (?)ନା ସରକାର (?)। ଏଥିପାଇଁ କାର୍ଯ ପ୍ରକ୍ରିୟା/ପଦ୍ଧତି ଓ ଆଇନ-ଧାରା ସବୁକିଛି ପ୍ରଥମରୁ ହିଁ ସ୍ପଷ୍ଟ ରହିବା ଜରୁରୀ ଅଟେ । ମାତ୍ର ଏହା ଏ ପର୍ଯନ୍ତ କରାଯାଇନାହିଁ, ଅଥଚ, ଫସଲ ପ୍ରଚଳନ ପାଇଁ ଅନୁମତି ଦେବାକୁ ବିଚାର ହେଉଛି।

୨୪. ଏହି GM ସୋରିଷର ଆବଶ୍ୟକତା ଆଦୌ ନାହିଁ। ଅଧିକ ଅମଳ ନାମରେ ଉତ୍ପାଦକ ଓ ଉପଭୋକ୍ତା, ଉଭୟଙ୍କ ଉପରେ ଏହି ନୂଆ କୌଶଳ ଲଦି ଦିଆଯାଉଛି । ପରନ୍ତୁ, ଠିକ୍ ଯେମିତି ଏହି GM ଫସଲ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଅମଳ ବୃଦ୍ଧିର କିଛି ପ୍ରମାଣ ନାହିଁ କିମ୍ବା ଅନ୍ୟ ହାଇବ୍ରିଡ କିସମ ଚାଷ ଯୋଗୁଁ ଉତ୍ପାଦନ ସ୍ତରରେ ବିଶେଷ କିଛି ପ୍ରଭାବ ପଡିନାହିଁ, ଚାଷ ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ସ୍ୱଳ୍ପ କେତୋଟି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣି ପାରିଲେ, ଅମଳ ପରିମାଣ ଯଥେଷ୍ଟ ବୃଦ୍ଧି ଘଟୁଥିବାର ପ୍ରମାଣ ମିଳିସାରିଛି। ଯାହାକି SMI (System of Mustard Intensification)।  କରଦାତାମାନଙ୍କର ଶହେ କୋଟି ଟଙ୍କା ଏମିତି ଅନାବଶ୍ୟକ, ହାନିକରକ କୌଶଳ ପିଛା ନଷ୍ଟ ନକରି ବରଂ ଏହି ସବୁ କୃଷି ପ୍ରକ୍ରିୟା ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟି ଦେଇ ଏଥିରେ ସମ୍ବଳ ବିନିଯୋଗ କଲେ ସମସ୍ତଙ୍କ ମଙ୍ଗଳ ହୁଅନ୍ତା।

୨୫. ଜିନ୍ ପରିବର୍ତ୍ତନ କୌଶଳ ବିନା ବି ଭାରତର ତୈଳ ଉତ୍ପାଦନ ଯଥେଷ୍ଟ ପରିମାଣରେ ବୃଦ୍ଧି କରାଯାଇ ପାରିବ। ପ୍ରଥମତଃ, ଦେଶର ତୈଳ ଉତ୍ପାଦନ ଦୃଶ୍ୟପଟ୍ଟରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିବାକୁ ହେଲେ GM କୌଶଳ ନୁହେଁ, ରାଜନୈତିକ ସଙ୍କଳ୍ପବଦ୍ଧତା ଦରକାର। ସୋରିଷ ଚାଷ ପାଇଁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ, System of Mustard Intensification (SMI) ପ୍ରକ୍ରିୟା ଅନୁସରଣ, ଫସଲ ପର୍ଯାୟ କ୍ରମରେ ଧାନ ଚାଷ ପରେ ଖାଲି ପଡୁଥିବା ଜମିରେ ସୋରିଷ ଚାଷ ଆଦି ଅବଲମ୍ବନ କରି ସୋରିଷ ଉତ୍ପାଦନ ବଢାଇ ହେବ। ଜରୁରୀକାଳୀନ/ ସୁରକ୍ଷାଦାୟକ ଜଳସେଚନ ବ୍ୟବସ୍ଥା ସହିତ ଗୋଷ୍ଠୀ ପରିଚାଳିତ ଜଳ ସଦ୍‌ବ୍ୟବହାର ଦ୍ଵାରା ଚିନାବାଦାମ, ସୋୟାବିନ ପରି ଅନ୍ୟ କେତୋଟି ତୈଳବୀଜ ଉତ୍ପାଦନରେ ଉନ୍ନତି ଅଣାଯାଇପାରିବ। ସରକାରୀ ନୀତି ଦୃଷ୍ଟିରୁ, ତୈଳବୀଜ ରପ୍ତାନି-ଆମଦାନୀ ନୀତି ଆମ ଦେଶର ଚାଷୀଙ୍କୁ ସୁହାଇବା ପରି ହେବା ଉଚିତ। ଜମି ଉପଯୋଗ ନୀତି ମଧ୍ୟରେ ଅଧିକ ଜମିରେ ସୋରିଷ ଚାଷ କରିବାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଦେବା ଆବଶ୍ୟକ। ସେହିପରି ଚାଷୀଙ୍କୁ ତୈଳବୀଜର ଉଚିତ ମୂଲ୍ୟ ଦେବା ଓ ସରକାରୀ କ୍ରୟ ନୀତି ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରିବା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ। ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ଭାବରେ ବର୍ତ୍ତମାନ ପ୍ରଚଳନ ହେଉଥିବା ତୈଳବୀଜ ଚାଷ ପଦ୍ଧତିକୁ ବାସ୍ତବ କୃଷି କ୍ଷେତ୍ରରେ ସଠିକ ପ୍ରୟୋଗ କରିପାରିଲେ ଦେଶରେ ତୈଳବୀଜ ଉତ୍ପାଦନ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ ନିଶ୍ଚୟ । ଯଦି ଭାରତ ସରକାର ପ୍ରକୃତରେ ତୈଳବୀଜ ଉତ୍ପାଦନ ବଢାଇବାକୁ ଚିନ୍ତିତ, ତେବେ ସୁସ୍ଥାୟୀ ଫଳାଫଳ ନିମନ୍ତେ ଉପରଲିଖିତ ପ୍ରକ୍ରିୟାଗୁଡ଼ିକୁ ସବିଶେଷ ଅନୁସନ୍ଧାନ କରି କାର୍ଯରେ ପରିଣତ କରିପାରିବେ ।

ଶେଷ କଥା:

ଉପର ଅନୁଚ୍ଛେଦଗୁଡିକରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଥିବା କେତୋଟି କାରଣ ଆଧାରରେ GM ସୋରିଷ ଫସଲର ପ୍ରଚଳନ ପାଇଁ ଭାରତ ସରକାର ଅନୁମତି ଦେବାକୁ ଆମେ ବିରୋଧ କରୁ। ଶୁଣାଯାଉଛି ଯେ ହାଇବ୍ରିଡ GM ସୋରିଷକୁ ରଦ୍ଦ କରି ମୂଳ ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ଅନୁମତି ଦିଆଯିବ। ଏହା ଏକ ପ୍ରବଞ୍ଚନା ମାତ୍ର ହେବ । କାରଣ ମୂଳ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଅନୁସରଣରେ ପରବର୍ତ୍ତୀ ଫସଲ ମଧ୍ୟ ତୃଣନାଶକ ସହନଶୀଳ ହିଁ ହେବ, ଏହା ସହିତ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସବୁ ସମସ୍ୟା/ଆଶଙ୍କା ଯେମିତିକୁ ସେମିତି ରହିବ ।

ବିଟି କପା ଓ ବିଟି ବାଇଗଣକୁ ବିରୋଧ କରିବା ପରି ଆମ କୃଷି ଓ ଖାଦ୍ୟ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟରେ ଜିନ୍ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ଦ୍ରବ୍ୟର ଅନୁପ୍ରବେଶକୁ ଆଜି ମଧ୍ୟ ବିରୋଧ କରୁଛୁ । ବିଟି କପା ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ସମସ୍ତ ପ୍ରତିଶୃତି ଓ ବଡ ବଡ କଥାର ସତ୍ୟତା ଆଜି ୧୫ ବର୍ଷ ପରେ ଜଣାପଡିଯାଇଛି। ବେଆଇନ ବିଟି କପା ଚାଷ ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ପ୍ରସାର ହୋଇଗଲା ଯେ ନିୟନ୍ତ୍ରକମାନେ ଆଉ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରି ନ ପାରି ବିଟି କପା ବ୍ୟବସାୟିକ ପ୍ରଚଳନ ପାଇଁ ଅନୁମତି ଦେଇଥିଲେ । ଆଜି କପା ଉତ୍ପାଦନ ପରିମାଣ ସ୍ଥାଣୁ ହୋଇଯାଇଛି । ମୂଳ କପା ଫସଲ କୀଟ ବୋଲ୍-ୱାର୍ମ କୀଟନାଶକ ନିରୋଧକ ହୋଇଯାଇଛି, ନୂଆ-ନୂଆ କୀଟର ପ୍ରଭାବ ବହୁ ମାତ୍ରାରେ ବଢି ଯାଇଛି। କୀଟନାଶକ ବ୍ୟବହାର ପରିମାଣ ବହିଗୁଣିତ ହୋଇଛି। ବିଶ୍ଵର କପା ଉତ୍ପାଦନକାରୀ ୭୨ଟି ଦେଶ ମଧ୍ୟରେ ଭାରତର ସ୍ଥାନ ୩୧। ଆହୁରି ୨୩ଟି ଦେଶ GM କପା ଚାଷ ନ କରି ବି ଉତ୍ପାଦନରେ ଆମ ଠାରୁ ବହୁ ଆଗରେ ଅଛନ୍ତି।

ବିଟି ବାଇଗଣ ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟଙ୍କର TEC ଏକ ସଦ୍ୟ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରି କହିଛନ୍ତି ଯେ ଜିନ୍ ପରିବର୍ତ୍ତନ କୌଶଳକୁ ଅନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ କାଳ ପାଇଁ ରହିତାଦେଶ ଦେବା ସମ୍ପୂର୍ଣ ଠିକ୍ ଓ ବିଜ୍ଞାନସମ୍ମତ ଥିଲା । ନିର୍ବାଚନ ସମୟରେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଇ ସରକାର ଗଠନ କଲା ପରେ ଅନ୍ୟ କିଛି କରିବାର ଦେଖି ଏବଂ ଏମିତି ବାରମ୍ବାର ଖାଦ୍ୟ ଓ କୃଷି ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟକୁ ବିଜ୍ଞାନ-ବିରୋଧୀ ଜିନ୍ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ଦ୍ରବ୍ୟ ଜୋରଜବରଦସ୍ତ ଭର୍ତ୍ତି କରିବାର ଉଦ୍ୟମକୁ ବିରୋଧ କରି କରି ଦରଦୀ ନାଗରିକମାନେ କ୍ଲାନ୍ତ।

ବିଶ୍ଵର ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରାନ୍ତରେ GM କାନୋଲା (ସୋରିଷ ପରି ଆଉ ଏକ ତୈଳବୀଜ) ଚାଷ ଜମି ପରିମାଣ ହ୍ରାସ ପାଉଥିବା ବେଳେ ଏବଂ ଏହା ପ୍ରଚଳନ କରି ପଶ୍ଚାତପ କରୁଥିବା ବେଳେ ଭାରତ ସରକାର ଏହାର ବ୍ୟବସାୟିକ ପ୍ରଚଳନ ପାଇଁ ଅନୁରକ୍ତି ପ୍ରକାଶ କରୁଛନ୍ତି ! ଏବେ ତ ଆମର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଓ ପରିବେଶ ଉପରେ ତୃଣନାଶକର କୁପ୍ରଭାବ ବିଷୟରେ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ପ୍ରମାଣ ମିଳିସାରିଲାଣି । ନିକଟ ଅତୀତରେ, ବିଟି ବାଇଗଣ ଉପରେ ରହିତାଦେଶ ଜାରି ହେବା ପରେ, GM ଫସଲର ଅନେକ କୁପ୍ରଭାବ ବିଷୟରେ ଆହୁରି ପ୍ରମାଣ ମିଳିସାରିଲାଣି। ମାତ୍ର ମାନ୍ୟବର ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟ ଓ ସୂଚନା ଅଧିକାର ଆଇନ କମିଶନଙ୍କର ନିୟନ୍ତ୍ରକମାନଙ୍କୁ ଆଦେଶ ସତ୍ତ୍ୱେ ଏହି GM ସୋରିଷର ଜୈବସୁରକ୍ଷା ନେଇ କିଛି ତଥ୍ୟ ସର୍ବସାଧାରଣଙ୍କ ଗୋଚରାର୍ଥେ ଏଯାବତ ଦିଆଯାଇ ନାହିଁ। ଅତୀତରେ ବି ନିୟନ୍ତ୍ରକମାନେ ଅନ୍ୟ GM ଦ୍ରବ୍ୟ ପାଇଁ ଆପୋଷ ବୁଝାମଣା କରିନେଇଥିଲେ। ବିଶ୍ଵାସ ଜନ୍ମାଇବା ଭଳି କିଛି ସେମାନେ ଇତି ମଧ୍ୟରେ କରିନାହାନ୍ତି ଯେ ଆମେ ତାଙ୍କୁ ଭରସା କରିପାରିବା ! ତେଣୁ ଆମ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଓ ପରିବେଶକୁ ଅଦରକାରୀ, ଅବାଞ୍ଛିତ, ଆଶଙ୍କାଜନକ କୌଶଳ ଓ ତା’ର ପ୍ରଭାବରୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିବାକୁ ଆମେ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ସକ୍ରିୟ ହେବା ଶ୍ରେୟସ୍କର।

ଏହି GM ସୋରିଷକୁ ବିରୋଧ କରନ୍ତୁ। ଆମ ଖାଦ୍ୟ, କୃଷି ଓ ପରିବେଶ ମଧ୍ୟରେ GM ଦ୍ରବ୍ୟ ଅନୁପ୍ରବେଶକୁ ବିରୋଧ କରନ୍ତୁ । ଆସନ୍ତୁ, ସମସ୍ତେ ମିଶି ଚାଷୀ ଦ୍ଵାରା ନିୟନ୍ତ୍ରିତ, ନିରାପଦ, ମିତବ୍ୟୟୀ ଓ ସୁସ୍ଥାୟୀ କୌଶଳ ମାଧ୍ୟମରେ ଭାରତୀୟ କୃଷି ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଦୃଢ କରିବା । ସବୁ ଜିନ୍ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ଫସଲ ସହ ଏହି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ GM ସୋରିଷକୁ ବିରୋଧ କରି ପରିବେଶ ବିଭାଗୀୟ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ପିଟିସନ ପଠାଇପାରିବେ ।

ଠିକଣା: moefcc@nic.in
ସର୍ବସାଧାରଣ ସ୍ଵାର୍ଥରେ GM-ମୁକ୍ତ ଭାରତ ପାଇଁ ସଙ୍ଗଠନ Coalition for a GM-Free India ଦ୍ଵାରା ପ୍ରକାଶିତ।
ଅଧିକ ଜାଣିବା ପାଇଁ ପଢନ୍ତୁ: www.indiagminfo.org